“IMAGINAIVES”: NAİVE ARTİSTS PAINTED “PEACE”

Hale Hülya Nurol, “Wings of peace”, 2016, oil on canvas, 50x80 cm.

NAİF SANATÇILAR “BARIŞ”I RESMETTİLER

September 14 to December 18, 2016

John Lennon'ın “Imagine” şarkısının sözlerini yani “Hayal et bütün insanların hayatı barış içinde yaşadığını…” temasını konu alan, “ImaginaïveS” sergisinde Türkiye’den Hale Hülya Nurol, Şebnem Çamdalı, Sema Çulam ve Gülfidan Hitit Biçer’in eserleri de yer alıyor.

Ü.K.- Dear Jacques Dupont, Musée international d’art naïf de Magog (MIANM) team was working on an exhibition entitled as “ImaginaïveS” for a long time. And now you are ready. Artists are personally invited to create an original painting inspired by the lyrics of John Lennon’s song Imagine: "imagine all the people, living life in peace...”. Why did you choose John Lennon's “Imagine” Song. Could you tell au about your curatorial method?

J.D.- I’m a volunteer member of the Board of Administrators from the MIANM (Musée international d’art naïf de Magog) since 3 years. Also somehow in charge of communications, computer systems, photography, Public Relations & Advertising, Web & Facebook (more than 4000 likes https://www.facebook.com/naifworld). In 2014, I put together REVIM14 (Rendezvous international à Magog), an international Exhibition, totally organized online. 89 artists submitted their candidacy; an international jury selected thirty of them for the Exhibition. Then we held a contest on Facebook on all the paintings submitted (89). We received short of ten thousand votes. And a Turkish artist, Nebahat Karatas was the winner. Later, I have had the rare opportunity to visit Turkey and meet with Miss Karatas to give her her Prize. I also met other local artists and one rare generous person entirely dedicated to promote the art from Turkey, my now estimated friend Ummuhan Eker Kazanç. A real network was build, ready to be put to task.

One year later, I submitted to our Board a new international project, IMAGINAIVES. Viewing the News every night on Television, I suspected it was about time to revisit the lyrics from John Lennon song. And it was before the refugee crisis! I became commissaire for this special thematic project and worked on it on a semi daily basis since then.

Using our rich network, we invited 36 women artists on a personal basis to execute a new painting freely inspired by Lennon’s words and peace concept.

I am not an expert on art. All my life I worked in some kind of communication related activity, most of it as Director for Film & Television. But I have a unique Museum in my town (Magog, Quebec, Canada) and I wanted to give back some good vibes to my Community.

Şebnem Çamdalı, “Eternal Love”, 2016, oil on canvas, 80x60 cm.

Ü.K.- Why and at what point did you decide to work with women naive artists?

J.D.- Something told me we would have to hear especially from women artists on this subject. A visceral choice and a somehow difficult one to explain, even to some colleagues. But I can see now, with all the paintings hanged on our wall, that it was a wise choice and a rare opportunity to build a homogeneous artistic Collective based on Spirit and Kindness, generously shared by outstanding people who do not know each other but are strangely attuned. Women are healers, by choice or necessity; women artists are beacons of hope. Naive women artists have no fear at all to face the truth, as ugly as it is, and propose the shining light of their fantasy to spare us the worst. I also knew some of their personal whereabouts, just enough to want to know more about their feelings. I’m glad we took the risk. And I love and respect very much all he artists who enroll in the project with enthusiasm and great devotion to their form of art, which is not always truly understood and appreciated for its own specific values and merits, just as it is, outside of any comparison scheme.

Sema Çulam, “Dream and Carpe Diem”, 2016, oil on canvas, 45x120 cm.

Ü.K.- How many women artists will exhibit their Works? Which countries are represented in the exhibition?

J.D.- 34 artists from 18 countries. Only two of the invited artists were unable to participate for Health reasons. Argentina , Australia, Brazil, France, Germany, Greece, Indonesia, Iran, Italy, Japan, Malaysia, Netherlands, Poland, Portugal, Romania, Turkey, UK + one Canadian Artist (Barbara Sala) acting as host and Godmother.

Alexandre, Marion, FR

Amperidou, Sofia, GR

Bersee, Ale, AR

Breedveld, Ada, NL

Bruel-Rupp, Michèle, FR

Caetano, Luiza, PT

Camargo, Fatima, BR

Camdali, Sebnem, TR

Cavin, Nini, FR

Collins, Kate, UK

Çulam, Sema, TR

Dragan, Ana, RO

Fraga-Frénot,Christine, FR

Gutman, Debora, GE

Haize, Maria-Cristina, BR

Hassan, Naneh, IR

Hestu Wahyuni, Erica, ID

Hitit Bicer, Gulfidan, TR

Hulya Nurol, Hale, TR

Ishigami, Yoko, JP

Joaquim, Shila, BR

Jonsson-Harrison, Marie, AU

Kolodziej, Martha, PO

Leonis, Despoena, GR

Loquen, Claudine, FR

Mafucci, Lucilla, IT

Masiero, Alice, BR

Mohamadi, Fatemeh, IR

Papic, Lidia, AR

Sala, Barbara, CA

Souza, Ana-Denise, BR

Tajuddin, Eliza, MY

Tamanini, Everenice, BR

Worsoe, Lene, DK

Gülfidan Hitit Biçer, “Come, come whoever you are come”, 2016, oil on canvas, 50x60 cm.

Ü.K.- Since you have decided to open up an exhibition with “PEACE” theme, things are going terrible in the World especially in Near East. Dou you still believe in PEACE? Isn’t it an UTOPIA that all the people are living in peace?

J.D.- Ideally, I would like to live in Theory, the only country in the World where everything is possible!!!

I’m a pragmatist. Peace begins inside each of us and in our immediate environment. Everything else we don’t control. Oh, not exactly: on some occasions and in some privileged places (Canada is one of them, but Turkey has a grey cloud upon her now) we can also freely vote, ask questions, do crazy things in the street, etc..

“A dream you dream alone is only a dream.
A dream you dream together is reality”
Yoko Ono Lennon

Ada Breedveld, “All children born in freedom”, 2016, acrylic on canvas, 60x80 cm.

Ü.K.- Could you tell us about Turkish artists represented in the exhibition?

J.D.- Two years ago, I have had the privilege to meet three of them in their own environment: Sebnem Camdali, Nebahat Karatas and Hayal Irtegün. Sema Çulam and Hale Hülya Nurol are only known to me from Facebook or through UEK intermediary (!). I have published some of their works on the Museum Facebook page, within a program of ours intended to let naïve artists from the world be known, even if they do not belong to our Collection. I have even played some intermediary role between one of them and an eventual buyer in Brazil. I can also say that Sebnem is more than a virtual friend, as me and my wife stay in her lovely place for a few days. And then, we really understood the sources of her inspiration and the limitless scope of her imagination. The fields of dream of Sema Çulam are the perfect illustration of a bountiful country, so rich for her Land and her People. The whimsical characters of Hale Nurol hide some serious questioning behind funny settings and a masterful technique. Gulfidan Hitit Bicer from Kuşadası, at a young age, is digging deep and thoroughly into what makes Turkish today, mixing traditions and modernity. A huge task, made easy by a style of her own, authentically naïve and yet surprising from one work to the other. The most evident paradox is that these great Turkish naïve artists are not naïve at all, but have found their own way to make this type of art more respected! Turkey seems to me as a very productive country for naïve art, no longer cornered in remote countryside or practiced by old people rooted to the past.

Maria-Cristina Haize, “Rêve de femme”, 2016, oil on canvas, 55x46 cm.

Ü.K.- You have also planned other programmes together with the exhibition. Do you have surprise for art lovers?

J.D.- One activity I’m proud of is made possible with an arrangement with the organization IMAGINEPEACE headed by Yoko Ono, widow of John Lennon. We have been accredited to operate a “Wish Tree (live tree)” inside the Exhibition, where visitors can attach small labels with short Peace Wishes. At the end of the Exhibition, all labels will be sent to New York Yoko’s Office. She then send them to Iceland where she had a special Peace Tower build to receive all messages from the world, accumulated since many years from museums around the world.

Later, during the three months of Exhibition, we will gather messages from Facebook friends and write them down on the tree.

For having now seen real people visiting the Exhibition and mentioning or writing down their feelings, I can tell you that the words EMOTION and SURPRISE comes to the front more frequently. People ask us if Exhibition will travel, here in Canada or abroad. They say it should. They say it should remain an ensemble. It is true that the collective message is strong. We will try to honor the comments. We also witness a broad reassessment of the naïve art concept. Interesting!

ALSO: I have advised our Mayor, Miss Vicky May-Hamm, to become a Mayor for Peace: http://www.mayorsforpeace.org/english/index.html

She will announce it during the opening, next Sunday.

We will also have a benefit-concert (Cellist, both classic and Pop) inside the Exhibition on October 9, anniversary of John Lennon Birth.

Local News and schools are very much interested by this Exhibition turned multi facet event. We may have some more surprises.

Eliza Tajuddin, “Lullabies for peace - Dodoi si Dodoi ala saying”, 2016, oil on canvas, 40x100 cm.

Ü.K.- My last question is related to politics. Dear Jacques you have been to Turkey. You have many friends from Turkey and Near East. Canada represents PEACE. As a Canadian citizen, could you tell us what Canadian people think about things are going on in Near East?

J.D.- Geopolitical situation of Turkey, as perceived in my country, Canada, is of some uncertainty. There is a feeling that anything can happen, for the best or the worst. There is a big realignment of alliances between countries, nowadays. Everything moves faster than usual. Risks are getting bigger. Populations loose interest or control over their institutions. Turkey is on a rope, balancing her act between East and West, democracy and populism, tolerance or exclusion, and how could she do otherwise with her strategic, geographic, historical, cultural position, so well personified by the Istanbul position. And yet, this position is itself the most promising cradle for her population and the rest of the World. Let it be, hopefully in the hands of Good Will People.

Claudine Loquen, “Au café des joues rouges”, 2016, mixed technique, 73x54 cm.

THE MUSEUM

M.I.A.N.M., (Musée international d’art naïf de Magog), is the sole Canadian Visual Arts Museum dedicated exclusively to national and international Naïve art. It is located in Magog, Quebec, an all-season Tourism Destination, located 45 minutes from Montreal, very near the US border.

In 2014, the institution hosted a successful international exhibition, REVIM14, when 29 artists from the world were selected to exhibit by an international jury, among the 89 artists from 30 countries who entered the contest. All of them, and more, are now part of a rich community of Naïve Artists with whom we keep in touch. This ongoing and rich relationship makes us feel confident that our next international exhibition, ImaginaïveS, will be a new milestone.

FOR FURTHER INFO

info@artnaifmagog.com

www.facebook.com/jakomagog

www.facebook.com/naifworld

Web: www.artnaifmagog.com

1-819-843-2099

Address: MIANM, 61, rue Merry Nord, Magog, (Quebec), Canada J1X 2E7

NAİF BİR MÜZE, NAİF BİR YARIŞMA VE NAİF TÜRK SANATÇILARININ BAŞARISI

Amanda A. White, “Jane ve Cassandra Austen, Steventon Kilisesi’ne Yürüyor, Christmas Sabahı”. 

Nebahat Karataş, "Kale".

Kanada, Quebec, Magog’da bulunan Musée International d'Art Naïf de Magog (Uluslararası Naif Sanat Müzesi Magog)’un düzenlediği REVIM14 (Rendez-Vous International à Magog-2014) isimli üç aşamalı yarışmada, iki Türk sanatçı başarılı sonuçlar elde etti.

YAZI: ÜMMÜHAN KAZANÇ

Yarışma ve müze hakkında yazacaklarıma geçmeden önce, naif sanat ile ilgili uzun süredir aklımdan geçenleri sizlerle paylaşmak isterim. Arkeoloji ve Sanat Tarihi eğitimi üzerine, çağdaş sanat yüksek lisansı yapan biri olarak Mağara Sanatının öncülüğünü ve ilkelliğini; Rönesans’ın çığır açan coşkusunu; Çağdaş sanatın felsefesini ve kavramsal altyapısını; İslam Sanatının, kaligrafinin büyüleyici çekiciliğini, Geleneksel Sanatlarımızın buram buram Anadolu kokusunu da severim. Fotoğraf Sanatına tutkunum. Bir de Heykel Sanatı vardır ki, güzelliği ve özelliği karşısında söyleyecek çok fazla sözüm yok. Naif Sanatın çocuksu ruhunun tadını ise tarif edemem. Kısacası tüm sanat dallarına kendimi çok hissediyorum. Hepsinin aynı ölçüde desteklenmesi de en büyük hayalim. Ne yazık ki herkes SANATKÂR ya da ZANAATKÂR olamıyor.

Son yıllarda dünyada ve özellikle Türkiye’de çağdaş sanata verilen destek nedeniyle, bırakın naif sanatçılarımızı, birçok önemli başarıya imza atmış orta kuşak sanatçımızı, güzel sanatlar fakültelerinden mezun olan yüzlerce genç sanatçımızı ne fuarlarda, ne bienallerde, ne de önemli galerilerin sergilerinde göremiyoruz. Türkiye’nin önemli sanat etkinliklerinde sürekli aynı 100 (bu da iyimser bir rakam) sanatçının ismi geçiyor. Devlet desteğinin de neredeyse yok olduğunu var sayarsak, birçoğu kendi çabalarıyla sanat camiasında var olmaya çalışıyor.

Bu anlamda İstanbul’dan fersah fersah uzak, oldukça küçük ölçekli bir müze de olsa, Magog Müzesi’nde düzenlenen yarışmada iki Türk sanatçımızın başarılı olmasını çok önemsiyorum. Yarışmanın en başından itibaren, Müze yetkililerinin –ki neredeyse müzenin tüm ekibi gönüllü olarak çalışıyor- sanatçılara gösterdikleri yakınlık, yarışmanın tanıtımı ve de ülkemize kadar gelerek ödüllerinin takdim edilmesi, bir kez daha yurtdışında sanatın her dalına gösterilen saygıya hayran olmamı sağladı. Birçok sanat dalının neredeyse görmezden gelindiği ülkemizde, bir hayalin gerçek olmasını ve tüm plastik sanat dallarının eşit ölçüde desteklenmesini, onlarca farklı temada müzemiz olmasını, sanat sokaklarının açılmasını, daha fazla sayıda sanatçımızın, daha fazla sayıdaki fuarlarda temsil edilmesini umut ediyorum.

REVIM14 (Rendez-Vous International à Magog-2014)

Magog Müzesi’nin düzenlediği REVIM14 (Rendez-Vous International à Magog-2014) Yarışmanın ilk aşamasında “Ville de Magog” isimli, 1000 Kanada Doları değerindeki “Büyük Jüri Ödülü”nü İngiltere’den Amanda A. White (ABNA üyesi), “Jane ve Cassandra Austen, Steventon Kilisesi’ne Yürüyor, Christmas Sabahı” isimli eseri ile almaya hak kazandı. Fransa, İtalya, Rusya, Brezilya ve Kanada’dan katılan uluslararası jüri üyeleri aynı zamanda yarışma sonucunda düzenlenen büyük sergi için 22 eseri de seçti. Bu 22 eser arasında Türkiye’den Hayal İrtegün’ün bir çalışması da yer alıyor olması gurur verici. Sergi, 21 Aralık 2014 tarihine kadar devam ediyor.

Yarışmanın ikinci aşamasında, yarışmaya katılan tüm 89 eser -sergilemeye layık görülenler de dahil- internet üzerinden oylamaya sunuldu. 9255 oy sonucu yine önemli naif sanatçılarımızdan Nebahat Karataş “KALE” isimli eseriyle 500 Kanada Doları değerindeki “Cloud Prize”a layık görüldü. “Cloud Prize”ın sponsoru Claude Bernier, bir sanat hamisi ve Magog Müzesi’nin destekçilerinden. Yarışmanın bu bölümünün bir diğer ilginç detaylarından biri, oy kullanan 9255 kişi arasından tombala sistemi ile seçilen Bayan Pierrette Duguay’a, Alain Bissonnette isimli Kanadalı naif sanatçının orijinal bir eseri hediye edilmiş olması.

Yarışmanın üçüncü aşaması ise “Büyük Jüri”nin seçtiği ve 21 Aralık 2014 tarihine kadar sergilenen 22 eser için, sergiyi gezen sanatseverler tekrar oy kullanacak ve “Kalp Durdurucu - Prix coup-de-coeur” olarak adlandırılan ödülü kazanan sanatçı Ocak 2015’te açıklanacak. 500 Kanada Doları değerindeki bu ödülün sponsoru ise Musée International d'Art Naïf de Magog’un kurucusu ve sanatçı Yvon M. Daigle.

KÜLTÜR ELÇİSİ JAQUES DUPONT

Bu yarışmadan nasıl haberim olduğunu da anlatmak isterim. İzmir’in Çatalkaya Dağı’ndaki Kavacık Köyü’ne yerleşen ve çalışmalarına buradaki atölyesinde devam eden önemli naif sanatçılarımızdan Şebnem Çamdalı (http://sebnemcamdali.8m.com) ile uzun süredir dostluğumuz devam ediyor. Kanada’daki bir yarışmadan davet aldığını ve yazışmaları onun adına yapıp yapamayacağım konusunda bir ricada bulundu. Ben de seve seve kabul ettim. Magog Müzesi’nin yöneticilerinden Jacques Dupont ile bu vesileyle yazışmaya başladık. Yazışmalarımız sırasında Jacques ve eşi Linda ile dostluğumuz da gelişti. Yarışma bitiminde Jacques ve eşi, hem yarışmaya katılan sanatçılarla tanışmak, hem de ödüllerini takdim etmek üzere ülkemize geldi. İzmir’de Hayal İrtegün ile buluştular, Kuşadası’nda Nebahat Karataş’ı ziyaret ederek ödülünü sundular. Hatta Şebnem Çamdalı’nın yaşadığı Kavacık Dağ Köyü’ne bile giderek birkaç gün geçirdiler. Biz de İstanbul’da çok keyifli bir gün geçirme şansı yakaladık. Şu noktayı özellikle belirtmek isterim ki, Müze’nin profesyonel müdürü dışındaki tüm ekibi, Jacques da dahil olmak üzere gönüllü olarak çalışıyorlar. Amaçları Naif Sanata destek vermek ve daha geniş kitlelere ulaşmasını sağlamak. Teşekkürler Jacques!...

YVON M. DAİGLE’NİN NAİF SANAT MÜZESİ HAYALİ

Kanadalı naif sanatçı Yvon M. Daigle’nin hayali olan Musée International d'Art Naif de Magog (MIANM), 24 Eylül 2002 yılında 18 ülkeden sanatçının, 168 sanat eserini sergilemek üzere kapılarını açar. Müzenin tarihi, koleksiyonu ve etkinlikleri ile ilgili detaylı bilgiye http://artnaifmagog.com/ adresinden ulaşabilirsiniz.

Yvon M. Daigle, Bathurst, New-Brunswick’te 1939 yılında doğar. Sacred Heart University of Bathurst’ta Sanat Eğitimi alır, Laval Üniversitesinden İlahiyat Lisansı ve Moncton Üniversitesinden ise felsefe yüksek lisansı alır. 1969’dan 1997 yılına kadar felsefe eğitimi verir. 1975 yılında çok yakın bir arkadaşının vefatı üzerine resim ile ilgilenmeye başlar. Bir gece rüyasında Çinli Bilgelere benzeyen yaşlı bir adam “Siyaha Bürün” der ve o günden sonra kendini naif sanata adamaya karar verir ve “Naif Sanatın Ruhunun Dostu” olur. Müze hayalinin gerçekleşmesi 25 yılı bulur. Kendi Uluslararası Naif Sanat Müzesi’ni açmak isteyen naif sanatçı Yvon M. Daigle, birçok ülkeye seyahat eder, eser satın alır, değiş tokuş yapar, müze için bağış kabul eder. Bugün, Musée international d'art naïf de Magog’un koleksiyonunda 32 ülkeden 250 sanatçının 700 eseri bulunuyor ve Kanada’nın sadece Naif Sanata adanmış tek müzesi olma özelliğine sahip.

NEBAHAT KARATAŞ ve “CLOUD PRIZE”

“Cloud Prize”a layık görülen naif sanatçımız Nebahat Karataş ile yarışma ve naif sanat konusunda konuştuk.

Sayın Nebahat Karataş, öncelikle tebrik ediyoruz. Kanada, Quebec, Magog’da bulunan Musée International d'Art Naïf de Magog (Uluslararası Naif Sanat Müzesi Magog)’un düzenlediği REVIM14 (Rendez-Vous International à Magog-2014) isimli üç aşamalı yarışmada, internet üzerinden verilen 9255 oy sonucu “KALE” isimli eseriniz “Cloud Prize”a layık görüldü. Yarışma hakkında düşünce ve duygularınızı öğrenebilir miyiz?

Musee International d'Art Naif de Magog'un yarışması benim için bir ilk. Resmimin kültürel ağırlıklı oluşu ve uluslararası bir yarışmada Türkiye’yi temsil etmesi heyecan vericiydi. Sunumu ve duyuruları sıcak, ifadeleri samimi, titiz ve nitelikli kişiler tarafından hazırlanmış güzel bir yarışma.

Resim ile ilgilenmeye üniversite yıllarında başlamışsınız. Hocanız usta naif sanatçı Fahir Aksoy’un da yönlendirmesiyle “Naif Sanat” alanında çalışmaya karar vermişsiniz. 2004 yılındaki sergi kataloğunuz için Fahir Aksoy kaleme aldığı yazısında şunları söylüyor: “Bazı insanlar doğuştan sanatsal yaratılara yatkın olarak kendilerini kanıtlamak isterler. Nebahat Karataş, birinci kategoriye giren bir sanatçı. Yaşam denen bu kısa dünya yolculuğunda, yaşam hazzı ve heyecanı veren ve onu belli bir seviyeye yücelten olgu hiç kuşkusuz sanatsal uğraşılarıdır. Sanat, onun yaşamında, ‘olmazsa olmaz’ bir olgudur.” Siz naif sanat yolculuğunuzu bize anlatabilir misiniz?

Naif sanat yolculuğum 1995 yılında, Devlet Resim ve Heykel Müzesindeki resim kursuyla başladı. Detaylı çalışmalarımdan sanat eleştirmeni İbrahim Karaoğlu’nun Fahir Aksoy’a bahsetmesiyle, Erdek’te yaşayan Fahir hocam beni telefonla aradı. Tanıştık ve sohbet sonrası naif çalışmalarım için kursu bırakmamı önerdi. Bana, Türk Tarih Kurumu Yayınlarından NASÜHÜ'S-SİLAHİ (MATRAKÇI)’dan yedi resim ödevi verdi. 4-5 aylık bir çalışmayla yaptığım resimleri Erdek’teki Hocama götürdük. “Bu iş tamam, yolun açık olsun. Ama unutma bu yol çok dik bir yokuştur” dedi. Daha sonra misafirimiz olarak Ankara’ya geldi ve çalışmalarımı gördü. Yıllar içinde dostluğumuz devam etti ve karma sergilerde buluştuk. Naif sanatla ilgili bize yüklediği bilgiler ve öneriler bu yolculuğumda bana ışık olmuştur. İlk günkü heyecan ve sevgiyle yola devam ediyorum. Sevgili hocam Fahir Aksoy’u rahmetle anıyorum.

Türkiye’de son yıllarda naif sanata yeterince ilgi ve destek verildiğini düşünüyor musunuz? Bu konuda neler yapılabilir?

Ülkemizde naif sanatın yeterince bilindiği ve tanıtıldığı kanısında değilim. Gençlere ve çocuklara naif resmi tanıtmak isterim. Ben resimlerimi heyecan, keyif ve coşku içinde yapıyorum. Onların da bu hazzı duymalarını isterim. Özgürsünüz, kurallar sizin ve teknik kendi tekniğiniz, hiçbir bağlantınız yok. Kurslarda ve okullardaki resim derslerinde içgüdüler ve hayal güçleri ön plana çıkmalı. İlkeler, teknik bilgiler ve eğitim ayrı bir yol olmalı.

Kazandığınız 500 Kanada Doları değerindeki ödülü Karataş Vakfı’na vereceğinizi biliyoruz. Biraz da vakıf çalışmalarınız hakkında bilgi alabilir miyiz? Bu vakfın kuruluş hikayesi oldukça hüzünlü. Ama tam anlamıyla bir yaşama tutunma hikayesi.

Hayatta her sonun bir başlangıç olduğunu biz yaşayarak öğrendik. Karataş Vakfı, kaybettiğimiz oğullarımız adına kuruldu. 1998 yılında kurulan vakfımızın amacı; spor, eğitim, sağlık ve sanatta gençlerimize ve çocuklara destek olmak. İhtiyacı olan başarılı öğrencilere burslar veriyoruz, Gökçe Karataş İlkokulu’nun temel ve kalıcı giderlerine yardımcı olarak çalışmalarımız sürüyor. 1999-2008 yılları arasında; her yıl Türkiye genelinde düzenlenmiş olan spor ödülleri, Vakıf tarihinde güzel bir anı olarak kalacaktır. Ayrıca vakfımız bu yıl 13.sü yapılacak olan Ankara Çapında İlkokullararası resim yarışması hazırlıklarına da başladı. (http://www.karatasvakfi.org/)

Son olarak gelecek ile ilgili planlarınız öğrenebilir miyiz?

Yaşama tutunmanın sevgi ile olduğuna inanıyorum. Doğa’yı ve hayvanları seviyorum. Onların sevilip korunması için, çocuklar için ve tabii ki naif sanatın tanıtılması için gönülden çalışmalarım devam edecek. Kazandığım ödülle Ankara Kalesi, Seymenler ve Türkiye’yi tanıttığım için çok gururluyum. Yarışmayı düzenleyen yöneticilere sonsuz teşekkürler. Sizin de konuya ilginiz ve desteğiniz beni çok mutlu etti. Teşekkürler.