 |
| Deniz Sağdıç, “ÜMRAN عمران”, Ready-ReMade serisi
/ From “Ready- ReMade” Series, 2016, Buluntu Kaset Kapakları, Boyanmış Perde
Parçaları, Cassette Covers, Oil on Curtain Pieces, 103 x 100 cm. |
Vis Sanat features the new Project of a
young artist, Deniz Sağdıç, named “Ready-ReMade” in the first exhibition of the
new season. The exhibition held under the curatorship of Işık Gençoğlu can be
visited on 4 October – 13 November 2016.
Interview by Ümmühan Kazanç
Ü.K.- Dear Deniz Sağdıç, in your new
project named “Ready-ReMade”, you reveal a criticism towards the art approach
of well accepted art history readings. What is the criticism you aim to
vocalize of the studies you materialize by using foundling objects?
D.S.-
As a professional field, the art history becomes different not only by its
subject, but in a sense in a kind of funny way in terms of creating that
history from other fields of historiography. An art historian might pick up an
artist who had never been effective in his period, who had not came into
contact with anyone from the depths of history or embrace and position an
artist in a movement he doesn’t even know. The aforementioned function of the
art history starts to become dangerous when it goes beyond its own field and it
starts to find the competence of contacting with the main frequent
destinations, for instance, the world of the thought.
The
known approach of the art history starts the empery of opinion in art with the
ready-made object. In this way, it brings the ‘conceptual art’ as we accustomed
into force. This historical reading that might be accepted finitely with the
used technique jumps to a field towards the ‘what’ of the art by getting out
the historiography in the moment it suggests that art gains its primary, pure
and fair aspect together with the conceptual art. When the discourse gains such
a qualification, all of the artists and their works are deferred. As a matter
of fact, it should have happened like this, today the source of the whole
discussions experienced on canvas painting is this relevant approach. That
shows us that the art history we got accustomed deals with creative activity
which is implemented through the human history by degrading it to the work of
art. When you take out the idea, hence the notion from the artist by accepting
the ready object as a milestone, you have only well painted fabric and polished
stone pieces left in your hands. “Ready-ReMade” is derived from this
degradation I’ve mentioned. I’ve tried to include the objects I’ve confronted
within the daily life to the nature, to the nature of the art by touching them
with the methods that might be summarized as aesthetics. In this way, I am
trying to repair this tear in a sense by interconnecting two periods or fields
degraded by the art history.
 |
Deniz Sağdıç, “The Sketch”, 2014, 1445 Görselden
Oluşan Video, The Video that is Created with 1445 JPEGs, 2’01”, Boyanmış TV tek
edisyon / Unique Edition (Painted TV), Edition: 1 / 1.
|
Ü.K.- Actually the exhibition is
multi-layered. As you reveal your artistic appeal with the foundling objects,
maybe you also embrace the peak social and political changes, migration and war
concepts of the last periods. It wouldn’t be expected from a Turkish artist to
keep silent to the terror experienced in her country and in the boundaries of
her country, wouldn’t it?
D.S.-
As a concept, “Ready-ReMade” is in a place to be the foundation ground of the
project. As each study are structured on this basis, they bracket to different
appeals within their own singularities. Some of these inevitably contacts with
social, political areas. I’m saying inevitably, unfortunately the geography we
are living is in a position that doesn’t allow the political agenda to be
alienated regardless of the internal-outward borders. The reason I’m saying
unfortunately is towards humanity, not towards art, otherwise if art cannot be
performed in this geography, I know no other place more meaningful to perform
art. I believe the artists and whole art professionals who take place in art
projects which are abandoned in the middle, cancelled due to agendas should
consider ‘what’ really art is again. My work called “Ümran” is towards the mood
I’ve mentioned about the geopolitical agenda. It is not possible not to
influence someone with a tiny bit of humanity in his/her heart with the images
of little Syrian girl called Ümran when she is removed under the wreckages of
her bombed house. What influenced me mostly in this image that is not possible
to control your tears was Ümran’s astonishment that could not make some sense
out of the blood came to her hand when she touched her face. The astonishment
she had experienced is actually a reflection of the basic humanity situation
that we all should have. As we had mentioned, it is too bad to have the
violence, tragedy becoming normal and in a condition that cannot surprise us
among rapidly changing agenda. I’ve tried to represent totally 70 different
countries, organizations and communities that consider themselves as power and
that made their presence felt in Syria with the claim of ending many tragedies
such as Ümran’s in curtain fabrics with different tissues. All of these powers
had become partners on Ümran’s situation in my work just like in Syria.
 |
Deniz
Sağdıç, “Kromatik / Chromatic”, Ready-ReMade serisi / From “Ready- ReMade”
Series, 2016, Yerleştirilmiş Kasetler / installation (Cassettes), 126 x 126 x
11 cm.
|
Ü.K.- Works that will be mentioned too
much take place in the exhibition. Within this scope, the “CHROMATICS” is one
of your works that laid my eyes on. How did you approach this definition that
is mostly identified with colors within the work of art platform?
D.S.-
Generally in my each project I try to emphasize that the creative action that
we got used to examine in the disciplinary areas is actually single and same.
The “Chromatics” is also a work towards this purpose. As you had indicated,
chroma is an element which is mostly utilized within the scope of color
relationship towards the visual. I think that chroma is as effective as it is
at least on the color within the other areas of the creation such as music,
especially maybe in the melodies particular to the East in which we start to
forget. It is not possible for me to have information and experience about the
technical factors of music as much as the artists who are performers but in
case of need to express the East music with the terminology of West music, I
know that semitones have a tessitura established on the chromatic elements.
Within the scope of “Ready-ReMade”, my work named “Chromatics” in which I used
the foundling audio cassettes function to make this inter section apparent
where the sound and color meet. The bands inside the cassettes are not always
the same colors as maybe the majority of the people in that age who had taken
the opportunity to experience the tape supposed. Each one of them are in the
different tones of black or brown, as a matter of fact, it is almost impossible
to find two different cassette band in the same color tone. Of course these
audio cassettes are materials obtained to be listened by people which are
produced to preserve certain melodies. Due to their features I’ve mentioned,
the audio cassettes provided a unique platform to me in order to make the
visual and melodic partnership of the chroma visible. The settlement of the
cassettes and the bands in them within the “Chromatics” represent the wave
length which is the frequency that enables the chroma to occur in color and
melody. Despite its onerous production process that requires too much patience,
“Chromatics” had become one of the most exciting studies to me in my
project.
 |
| Deniz Sağdıç, “Tay.AI”, Ready-ReMade serisi /
From “Ready- ReMade” Series, 2016, Buluntu TV, Renklendirilmiş Kırık Avize
Kristalleri, Aydınlatma, Found TV, Colored Broken Chandelier Crystals,
Lighting, 102 x 66 x 15 cm. |
Ü.K.- “Tay.AI” is a very special work
that brings the irony between the social media and technology to light. What
can you say about this work?
D.S.-
I guess lots of people had followed from the media or they had been informed.
Tay.AI is artificial intelligence software developed by Microsoft. As a matter
of fact, the AI extension within its name is related with artificial
intelligence. Microsoft had created a profile account to Tay in Twitter with
the name of @TayandYou on last March. By
means of his intelligence, Tay used to analyze information he had compiled from
the shares of the whole Twitter users and decide the words, his tendencies he
would have use according to the statistical results. Of course with the news
appeared in the media, Tay had become an internet phenomenon even before he was
online and he had been a profile which was expected excitedly by the social
media users. Tay impersonated a swearer in the tenth hour of being online in
Twitter. Due to discomfort originated from the racist and violent sharing,
Microsoft had to disconnect Tay before 16 hours passed from the formation of
the profile. Tay had been consumed in less than no time as everything in
today’s communication world. Yet for me Tay is extreme important case that
should not be limited with only technology or communication but should also be
examined in the field of entity. It is not so important for Tay to be software
with artificial intelligence, isn’t the process which developed with him the
same with the humans positioning themselves in life as entities? Don’t we have
to implement a similar method with Tay when we build ourselves as humans?
Especially do our purposes and processes to get ourselves through in social
life as an individual different from the software of this artificial
intelligence? As Tay is software and connected to a machine, we can disconnect
it and give it up easily. As Tay’s becoming to a swearer, violent and racist
character is not a production mistake, the experienced process is a proof that
his artificial intelligence is quite perfect. In my “Tay.AI” work, I’ve tried
to visualize this experience as an examination case. I’ve regenerated a similar
picture of Tay’s profile picture on Twitter with foundling materials suitable
to “Ready-ReMade”. Tay was nourished from personal characteristics of real people
who were Twitter users, in my work each one of these people are represented
with crystal chandeliers. What caused Tay to be swearer or racist is other
users, that is why most of the chandelier crystals are not perfect, they are
broken and fragmental, just like our people who had brought Tay into that
situation.
 |
Deniz Sağdıç, “Paranın Gücü / Money Talks”, Ready-ReMade serisi / from “Ready-
ReMade” series, 2016, Buluntu Avize, Madeni Para, Hareketli Mekanizma, Found
Chandelier, Coins, Vibration mechanism.
|
Ü.K.- Let’s take a look at the magazine
part of your work leastwise. How much time did you spend for the foundling
objects and where did you provide them? How did you feel in this part of the work?
D.S.-
Actually the process of this project that I can term as moral is based on to a
too long period. I’m saying moral because lots of objects that I used in the
project are with me for too long. These objects are things that have no
function or things that I don’t need their current functions but things that I
usually see on the street and buy without exactly knowing its reason and bring
to my atelier. I neither hanged these somewhere as a knickknack nor stored them
within the materials to be used, they used to stay in an ordinary corner where
I could see them any given time. However, during the day I used to watch these
objects, I used to touch and examine them. I used to feel that these objects
had an objective but couldn’t know what it is. The main breaking point was when
I moved out to my current atelier. This atelier was the house where another
artist, Mahmut Sümer used to live before. When I hired here, lots of artistic
materials and some objects that had no usage value but quite valuable for me in
terms of memories and traces devolved upon me from Mahmut Sümer and his family.
When I observed the traces of life process of Mahmut Sümer through these
objects and materials, I remember feeling strained. Mahmut Sümer has mostly
painted portraits and landscape. However, among the freight that remained to
me, I also saw some collage works, too. Obviously he never brought these works
into light and had to make more comprehensible paintings to maintain his life.
This is one of the most important moments for the “Ready-ReMade” project. I
think Mahmut Sümer was a good artist; as an artist, I can understand this from
the materials he had used, from his drawings and from his memories that I can
observe from his furnishings. I can feel to my hilts how he struggled to
maintain his life without breaking away from the art completely. For me, the
real work of an artist is his very life that he struggles to live in more than
some surfaces he paints or some different spalls he had sharpened.
 |
| Deniz Sağdıç, “Metropolis”, Ready-ReMade serisi
/ from “Ready- ReMade” series, 2016, Buluntu Çerçeveli Tuval Üzerine Yağlıboya
(Pentaptik), Oil on Found Canvas and Frame (Pentaptic), 140 x 140 cm. |
DENİZ SAĞDIÇ
The
artist, born in Mersin, began her art education at Mersin University’s Faculty
of Fine Arts in 1999. She was included in various projects even as a student.
She graduated with a first from the same university in 2003. Despite the
academic invitations brought about by her graduation achievement, she
established her own studio in İstanbul to continue her art at the company’s
artistic capital. Her distinctive plastic style that she matured at an early
age quickly became the artist’s signature. Her works were recreated by
different artists as architectural space elements and design products.
Installations, recently created specifically for various locations by the
artist who has also created works in video, photography and printing fields,
are striking. The young artist who has featured in many international and
national projects, nine of which being personal exhibitions, continues her work
at her studio in İstanbul.
FURTHER INFO
VİS
SANAT
Büyükdere
Cad. Ecza Sok. No: 4/23, PolCenter AVM 34394,
Levent – ISTANBUL
T:
+90 212 269 4808
 |
Deniz
Sağdıç, “Ölü Doğa / Natur Mort”, Ready-ReMade serisi / From “Ready- ReMade”
Series, 2016, Ahşap Üzerine Oyma Buluntu Sünger ve Akrilik, Carved Found Foam
and Acrylic on Wood, 80 x 120 x 19 cm.
|
DENİZ SAĞDIÇ: “Ready-ReMade” Sergisiyle
Vis Sanat’ta
Vis Sanat, yeni sezonun ilk sergisinde
genç sanatçı Deniz Sağdıç’ın “Ready-ReMade” başlıklı projesine yer veriyor.
Işık Gençoğlu küratörlüğünde gerçekleşen sergi, 4 Ekim – 13 Kasım 2016
tarihleri arasında izlenebilir.
SÖYLEŞİ: Ümmühan Kazanç
Ü.K.- Sevgili Deniz Sağdıç,
“Ready-ReMade” isimli yeni projende kabul görmüş sanat tarihi okumalarının
sanatı ele alış yöntemlerine yönelik bir eleştiri ortaya koyuyorsun. Buluntu
nesneleri kullanarak hayata getirdiğin çalışmaların seslendirmesini amaçladığın
eleştiri nedir?
D.S.-
Sanat tarihi, bir uzmanlık alanı olarak tarihçiliğin diğer alanlarından sadece
konusu itibariyle değil, bir anlamda o tarihi yaratması bakımından ilginç bir
biçimde farklılaşıyor. Bir sanat tarihçi, yaşadığı dönemde hiç etkili olmamış, kimseye
temas etmemiş bir sanatçıyı tarihin derinliklerinden tutup çıkarabilir ya da bir
sanatçıyı, kendisinin bile bilmediği bir akımın içinde ele alıp, konumlandırabilir.
Sanat tarihinin söz konusu fonksiyonu kendi alanının dışına çıkıp, örneğin
düşün dünyasının ana uğrak noktalarına temas etme yetkinliğini kendinde bulmaya
başladığı zaman tehlikeli bir hal almaya başlıyor.
Sanat
tarihinin bilindik yaklaşımı, sanatta düşüncenin hükümranlığını hazır yapım
nesneyle başlatır. Böylece duymaya alıştığımız ismiyle ‘kavramsal sanat’ı
yürürlüğe getirmiştir. Kullanılan teknikle sınırlı olarak kabul edilebilecek bu
tarihsel okuma, kavramsal sanatla birlikte sanatın ilksel, arı ve saf halini
kazandığını öne sürdüğü anda tarihçilikten çıkarak sanatın ne’liğine yönelik
bir alana sıçramış olur. Söylem böyle bir nitelik kazandığında Duchamp’tan
önceki sanatçıların tümü ve çalışmaları ötelenir. Zaten öyle de olmuştur, bugün
tuval resmi üzerine yaşanan tüm tartışmaların kaynağı söz konusu bu
yaklaşımdır. Bu bize gösteriyor ki alışık olduğumuz sanat tarihi, insanlık
tarihi boyunca hayata getirilmiş yaratıcı faaliyeti yapıta indirgeyerek ele
almaktadır. Hazır yapım nesneyi milat kabul ederek öncesi sanatçıdan düşünceyi
dolayısıyla kavramı çekip aldığınızda elinizde yalnızca güzelce boyanmış bez ve
parlatılmış taş parçaları kalır. “Ready-ReMade” bahsettiğim bu ayrıştırmadan
yola çıkıyor. Günlük hayatın içinde karşıma çıkan nesnelere, estetik olarak
özetlenebilecek yöntemlerle dokunuşlarda bulunarak, yani “ReMade” ederek onları
doğaya, sanatın doğasına dahil etmeye çalıştım. Böylece sanat tarihinin
ayrıştırdığı iki dönem ya da alanı birbirlerine bağlayarak bir anlamda bu
yırtığı onarmaya çalışıyorum.
 |
| Deniz Sağdıç, “Aziz”, Ready-ReMade serisi / From
“Ready- ReMade” Series, 2016, Oyuntu Kitaplar (Britannica Serisi), Carved Books
(Britannica Series), 73 x 36 x 36 cm. |
Ü.K.- Aslında sergi çok katmanlı.
Buluntu nesneler ile kendi sanatsal söylemini ortaya koyarken, belki de son
dönemlerin en yoğun sosyal ve politik değişimlerini, göç ve savaş kavramlarını
da kucaklıyorsun. Türk bir sanatçının, ülkesinde ve ülkesinin sınırlarında
yaşanan dehşete sessiz kalması beklenemezdi değil mi?
D.S.-
“Ready-ReMade” kavram olarak projenin temel zemini durumunda. Her bir çalışma
bu temel üzerinde yapılanırken, kendi tekilliklerinde farklı söylemlere
parantez açıyorlar. Bunlardan bazıları kaçınılmaz olarak sosyal, politik
alanlara temas ediyor. Kaçınılmaz olarak diyorum, maalesef yaşadığımız coğrafya
politik gündemlerin iç-dış sınırı gözetmeksizin soğumasına izin vermeyen bir
konumda. Maalesef dememin nedeni sanata değil insanlığa yönelik, yoksa bu
coğrafyada sanat yapılamayacaksa, yapılacak daha anlamlı bir yer bilmiyorum. Son
dönemde, gündemlere bağlanan nedenlerle iptal edilen, ortasında terk edilen
sanat projelerinde yer alan sanatçı ve tüm sanat profesyonellerinin sanatın
esasında ‘ne’ olduğunu yeniden düşünmeleri gerektiğine inanıyorum. “Ümran”
başlıklı çalışmam jeopolitik gündemin bahsettiğim ruh durumuna yönelik. Ümran
isimli Suriyeli küçük kızın bombalanan evinin yıkıntıları altından çıkarıldığı
andaki görüntülerinin, yüreğinde bir nebze insanlık kırıntısı kalmış birini
bile etkilememiş olması mümkün değil. Gözyaşlarına hakim olmanın imkansız
olduğu bu görüntüde beni en çok etkileyen, Ümran’ın kendi yaralı yüzüne
dokunduğunda eline bulaşan kana anlam veremeyen şaşkınlığıydı. Onun yaşadığı
şaşkınlık aslında hepimizde olması gereken temel insanlık durumunun bir
yansıması. Bahsettiğimiz gibi hızla değişen gündemlerimiz arasında şiddetin,
dramın normalleşerek bizi şaşırtmayacak hale gelmiş olması çok acı.
Kendilerinden güç olarak bahsedilen ve nice Ümran’ın yaşadığı drama son vermek
iddiasıyla Suriye’de varlık gösteren, toplamları 70’i bulan farklı ülke, örgüt
ve topluluğu, her biri farklı dokuya sahip perde kumaşlarında temsil etmeye çalıştım.
Bu güçlerin tümü tıpkı Suriye’de olduğu gibi benim çalışmamda da Ümran’ın bu
hale gelmesine ortak olmuş durumundalar.
 |
Deniz Sağdıç, “Kromatik / Chromatic”,
Ready-ReMade
serisi / From “Ready- ReMade” Series,
2016, Yerleştirilmiş Kasetler / installation
(Cassettes),
126 x 126 x 11 cm. |
Ü.K.- Sergide üzerinde çok konuşulacak
eserler yer alıyor. Bu bağlamda “KROMATİK” ilk gözüme çarpan çalışmalarından
biri. Daha çok renk ile özdeşleşen bu tanımı sanat yapıtı düzleminde nasıl ele
aldın?
D.S.-
Genelde her projemde, disipliner alanlarda incelenmesine alıştığımız yaratıcı
eylemin, esasında tek ve bir olduğuna
vurgu yapmaya çalışıyorum. “Kromatik” de bu amaca yönelik bir çalışma. Sizin de
belirttiğiniz gibi kroma çoğunlukla görsele yönelik bir renk ilişkisi
çerçevesinde değerlendirilen bir unsur. Ben kromanın müzik gibi yaratımın diğer
alanlarında da en az renkte olduğu kadar etkili olduğunu düşünüyorum, özellikle
belki bizim artık unutmaya başladığımız Doğuya özgü melodilerde. Müziğin teknik
unsurları hakkında icracıları sanatçılar kadar bilgi ve deneyimim olması mümkün
değil ama Doğu musikisi, Batı müziği terminolojisiyle ifade etmek gerekirse ara
tonların, dolayısıyla kromatik unsurların üzerine kurulu bir ses aralığına
sahip olduğunu biliyorum. “Ready-ReMade” çerçevesinde, buluntu teyp kasetlerini
kullandığım “Kromatik” isimli çalışmam, sesin ve rengin buluştuğu bu ara kesiti
görünürleştirmeye çalışıyor. Teybi deneyimleme fırsatını yakalayabilmiş yaştaki
çoğunluğun belki de sandığı gibi kasetlerin içindeki bantlar hep aynı renkte
değil. Her biri siyah ya da kahverenginin farklı tonlarındalar, hatta neredeyse
aynı renk tonunda iki farklı kaset bandı bulabilmek imkansız. Tabi bu ses
kasetleri üzerlerinde belirli melodileri muhafaza etmek üzere üretilmiş, insanlar
tarafından dinlenilmek üzere edinilmiş malzemeler. Ses kasetleri bahsettiğim
özelliklerinden dolayı kromanın görsel ve melodik ortaklığını görünür
kılabilmek için bana eşsiz bir platform sundu. “Kromatik”te kasetlerin ve
içlerindeki bantların yerleşimi; renkte ve melodide kromanın meydana gelmesine
imkan veren dalga boyunu, yani frekansı temsil etmekte. Çok zahmetli ve fazlaca
sabır gerektiren yapım sürecine rağmen, “Kromatik” projemde beni en
heyecanlandıran çalışmalardan biri oldu.
 |
| Deniz Sağdıç, “Tay.AI”, Ready-ReMade serisi /
From “Ready- ReMade” Series, 2016, Buluntu TV, Renklendirilmiş Kırık Avize
Kristalleri, Aydınlatma, Found TV, Colored Broken Chandelier Crystals,
Lighting, 102 x 66 x 15 cm. |
Ü.K.- “Tay.AI” sosyal medya ve teknoloji
arasındaki ironiyi gözler önüne seren çok özel bir çalışma. Bu çalışma hakkında
neler söyleyebilirsin?
D.S.-
Tahmin ediyorum birçok kişi medyadan takip etmiş veya haberdar olmuştur. Tay.AI
Microsoft’un geliştirdiği bir yapay zeka yazılımı. Zaten ismindeki AI uzantısı
(artificial intelligence) yapay zeka ile ilintili. Microsoft geçtiğimiz Mart
ayında Tay’e @TayandYou ismiyle Twitter’da bir profil hesabı
oluşturdu. Tay, zekası sayesinde tüm Twitter kullanıcılarının paylaşımlarından
derlediği bilgileri analiz ediyor, ortaya çıkan istatistiki sonuçlara göre kullanacağı
kelimelere, eğilimlerine karar veriyordu. Tabi öncesinde medyada yer alan
haberlerle Tay daha çevrimiçi olmadan bile bir internet fenomeni haline gelmiş,
sosyal medya kullanıcıları tarafından heyecanla beklenen bir profil olmuştu.
Tay, Twitter’da çevrimiçi oluşunun onuncu saatinde küfürbaz bir kişiliğe
büründü. Profil oluşunun üzerinden daha 16 saat geçmemişken Microsoft, ırkçı ve
şiddet içeren paylaşımlarının yarattığı rahatsızlık nedeniyle Tay’in deyim
yerindeyse fişini çekmek zorunda kaldı. Tay, günümüz iletişim dünyasında her
şeyde olduğu gibi çok çabuk tüketildi. Oysaki benim için Tay, sadece teknoloji
veya iletişimle sınırlandırılamayacak, varlık alanında incelenmesi gereken son
derece önemli bir vakadır. Tay’ın yapay zekaya sahip bir yazılım olması çok
önemli değil, onunla ilgili gelişen süreç insanın bir varlık olarak yaşamda
kendini konumlandırmasıyla aynı değil mi? Bizler de kendimizi insan olarak inşa
ederken tıpkı Tay’inkine benzer bir yöntem uygulamak durumunda kalmıyor muyuz.
Özellikle kendimizi sosyal hayatın içinde bir birey olarak kabul ettirebilme
amaç ve süreçlerimiz bu yapay zekaya sahip yazılımdan farklı mı? Tay bir
yazılım olduğu ve bir makineye bağlı olduğu için fişini çekebiliyor ondan
kolayca vazgeçebiliyoruz. Tay’in küfürbaz, şiddet yanlısı ve ırkçı bir
karaktere dönüşmesi üretimsel bir hata olmadığı gibi yaşanılan süreç yapay
zekasının son derece kusursuz olduğunun bir kanıtı niteliğinde. Ben “Tay.AI”
çalışmamda bu deneyimi bir inceleme vakası olarak görünürleştirmeye çalıştım.
Tay’in Twitter hesabındaki profil resminin bir benzerini “Ready-ReMade”e uygun
olarak buluntu malzemelerle yeniden oluşturdum. Tay, Twitter kullanıcıları olan
gerçek insanların kişilik özelliklerinden besleniyordu, çalışmamda bu kişilerin
her birini avize kristalleri temsil ediyor. Tay’in küfürbaz ya da ırkçı
olmasına neden olanlar yani diğer kullanıcılar, o yüzden avize kristallerinin
çoğunluğu kusursuz değil, kırık ve parçalı, tıpkı Tay’i o hale getiren biz
insanlar gibi.
 |
| Deniz Sağdıç, “Latif”, Ready-ReMade serisi /
From "Ready- ReMade" Series, 2016, El Yapımı Koltuk / Handmade Chair,
90 x 85 x 80 cm. |
Ü.K.- Biraz da işin magazin kısmına
bakalım. Buluntu nesneler için ne kadar zaman harcadın ve nerelerden temin
ettin? İşin bu bölümünde neler hissettin?
D.S.-
Aslında bu projenin tinsel olarak adlandırabileceğim süreci çok uzun bir döneme
dayanıyor. Tinsel diyorum çünkü projede kullandığım birçok obje çok uzun
zamandır benimleler. Bu objeler işlevi olmayan ya da mevcut işlevlerine
ihtiyacım olmadığı ama genellikte yolda sokakta karşılaşarak, nedenini tam
olarak bilmeden alıp, atölyeme getirdiğim şeyler. Bunları, ne bir süs eşyası
gibi bir yerlere asıyordum, ne de kullanılabilecek malzeme kategorisinde
depoluyordum, baktığımda her an görebileceğim ama sıradan bir köşede
duruyorlardı. Ama gün içinde gözüm takıldıkça bu objeleri seyrediyor, onlara
dokunuyor inceliyordum. Bu objelerin bir amacı olduğunu hissediyor ama o
anlarda bunun ne olduğunu bilemiyordum. Asıl kırılma noktası şimdi kullandığım
atölyeme taşınmamdır. Bu atölye daha önce yine bir sanatçının, Mahmut Sümer’in
yaşamını sürdürdüğü eviymiş. Burayı tuttuğumda Mahmut Sümer ve ailesinden bol
miktarda sanatsal malzeme ve kullanım değeri olmayan ama taşıdıkları hatıralar,
izler bakımından benim için son derece değerli olan bazı objeler bana devroldu.
Bu obje ve malzemeler üzerinden Mahmut Sümer’in yaşam sürecinin izlerini
gözlemlediğimde içimin burkulduğunu hatırlıyorum. Mahmut Sümer çoğunlukla
portre ve manzara resmi yapmış. Ama bana kalan eşyalar arasında bazı kolaj
çalışmalarına da rastladım. Belli ki bu çalışmaları hiç göz önüne çıkarmamış,
hayatını sürdürebilmesi için daha kolay anlaşılır resimler yapmak zorunda kalmıştı.
Bu “Ready-ReMade” projesi için en önemli anlardan biridir. Mahmut Sümer bence
iyi bir sanatçıydı, ben bir sanatçı olarak onun kullandığı malzemelerden,
çizimlerinden eşyaları vasıtasıyla gözlemleyebildiğim hatıralarından bunu
anlayabiliyorum. Nasıl bir ruh dünyası içinde sanattan tamamen kopmadan
hayatını sürdürebilmek için mücadele verdiğini iliklerime kadar hissedebiliyorum.
Benim için sanatçının asıl eseri; boyadığı birkaç yüzey ya da yonttuğu farklı
taş parçalarından öte, yaşamayı denediği hayatın ta kendisidir.
 |
| Deniz Sağdıç, “Sır / Secret”, Ready-ReMade
serisi / from “Ready- ReMade” series, 2016, Buluntu Bavul, Ham Keten Üzeri
Yağlıboya, Metal Ayaklar, Found Valise, Oil on Raw Linen, Table Legs, Yerleştirme
/ Installation. |
DENİZ SAĞDIÇ
Mersin
doğumlu sanatçı, 1999 yılında Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde
sanat eğitimine başladı. Daha öğrencilik yıllarında çeşitli projelerde yer
aldı. 2003 yılında aynı üniversiteden, fakülte birincisi olarak mezun oldu.
Mezuniyet başarısının getirdiği akademik davetlere rağmen, sanatını, ülkenin
sanat başkentinde sürdürmek üzere İstanbul’da kendi atölyesini kurdu. Genç
yaşta olgunlaştırdığı kendine özgü plastik üslubu, kısa zamanda sanatçının
imzası haline geldi. Çalışmaları mimari mekân öğesi ve tasarım ürünü olarak,
farklı sanatçılar tarafından yeniden üretildi. Video, fotoğraf ve baskı
alanında da çalışmalarda bulunan sanatçının, son dönemde çeşitli mekanlara özel
ürettiği yerleştirmeleri dikkat çekicidir. Bugüne dek dokuzu kişisel olmak üzere
uluslararası ve ulusal birçok projede yer alan genç sanatçı çalışmalarını
İstanbul’daki atölyesinde sürdürmektedir.
BİLGİ İÇİN
VİS
SANAT
Büyükdere
Cad. Ecza Sok. No: 4/23, PolCenter AVM 34394,
Levent – ISTANBUL
T:
+90 212 269 4808
