5 Ağustos 2017 Cumartesi

ARTISTS ANNOUNCED FOR THE 15TH ISTANBUL BIENNIAL - a good neighbour

a good neighbour, 15th Istanbul Biennial.
The Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV) is pleased to announce the list of artists,
duos, and collectives that will take part in the 15th edition of the Istanbul Biennial. The 15th Istanbul Biennial, entitled a good neighbour and curated by artist duo Elmgreen & Dragset, reveals the participating artists of this year’s edition, which takes place from 16 September to 12 November 2017. Organised by the Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV) and sponsored by Koç Holding, the 15th Istanbul Biennial brings together artworks by 55 artists from 32 countries, all addressing different notions of home, belonging and neighbourhood. The biennial takes place in six neighbouring venues: Istanbul Modern, Galata Greek Primary School, Ark Kültür, Pera Museum, Yoğunluk Atelier, and Küçük Mustafa Paşa Hammam.

“Your neighbour might be someone who lives quite a different life from yours. And hopefully you, unlike many politicians lately, are not the one who chooses to deal with your fear of otherness by fencing yourself off. The artists in the 15th Istanbul Biennial raise questions about ideas of home, neighbourhood, belonging and co-existence from multiple perspectives. Some of the artworks examine how our domestic living conditions and modes have changed and how our neighbourhoods have transformed, while others focus on how we cope with today’s geopolitical challenges on a micro-level. The Biennial takes its form from the invited artists’ personal or analytical statements: an engaging mixture of hopes and visions, of sadness and indignation, of history and present day.” Elmgreen & Dragset, curators of the 15th Istanbul Biennial.


Curators Michael Elmgreen ve Ingar Dragset.


By the Numbers: 15th Istanbul Biennial
2 months
55 artists
32 countries
6 exhibition venues
30 new commissions

LIST OF ARTISTS BY VENUES

GALATA GREEK PRIMARY SCHOOL
Heba Y. Amin
Born in Cairo, lives in Berlin

Mark Dion
Born in New Bedford, Massachusetts, lives in New York, NY

Jonah Freeman & Justin Lowe
Born in Santa Fe, New Mexico, and Dayton, Ohio, both live in New York, NY

Kasia Fudakowski
Born in London, lives in Berlin

Pedro Gómez-Egaña
Born in Bucaramanga, lives between Bergen and Copenhagen

Lungiswa Gqunta
Born in Port Elizabeth, lives in Cape Town

Andrea Joyce Heimer
Born in Great Falls, Montana, lives in Ferndale, Washington

Morag Keil & Georgie Nettell
Born in Edinburgh and Bedford, both live in London

Olaf Metzel
Born in Berlin, lives in Munich

Mahmoud Obaidi
Born in Baghdad, lives in Burlington, Ontario

Henrik Olesen
Born in Esbjerg, lives in Berlin

Erkan Özgen
Born in Mardin, lives in Diyarbakır

Leander Schönweger
Born in Meran, lives in Vienna

Dan Stockholm
Born in Thisted, lives in Copenhagen

Ali Taptık
Born in Istanbul, lives in Istanbul

Bilal Yılmaz
Born in Manisa, lives in Istanbul



Istanbul Modern.

ISTANBUL MODERN
Volkan Aslan
Born in Ankara, lives in Istanbul

Alper Aydın
Born in Ordu, lives between Ordu, Ankara, Konya, and Istanbul

Monica Bonvicini
Born in Venice, lives in Berlin

Louise Bourgeois
Born in Paris, died in New York, NY

Latifa Echakhch
Born in El Khnansa, lives in Martigny

Candeğer Furtun
Born in Istanbul, lives in Istanbul

Kim Heecheon
Born in Seoul, lives in Seoul

Mirak Jamal
Born in Tehran, lives in Berlin

Fernando Lanhas
Born in Porto, died in Porto

Victor Leguy
Born in Sao Paulo, lives in Sao Paulo

Klara Lidén
Born in Stockholm, lives in Berlin

Mahmoud Obaidi
Born in Baghdad, lives in Burlington, Ontario

Lydia Ourahmane
Born in Saida, lives in Oran and London

Rayyane Tabet
Born in Ashquot, lives in Beirut

Young-Jun Tak
Born in Seoul, lives in Berlin

Kaari Upson
Born in San Bernadino, California, lives in Los Angeles, California

Kemang Wa Lehulere
Born in Cape Town, lives in Cape Town

Yonamine
Born in Luanda, lives in Harare

Xiao Yu
Born in Inner Mongolia, lives in Beijing

ARK KÜLTÜR
Mahmoud Khaled
Born in Alexandria, lives in Trondheim

PERA MUSEUM
Adel Abdessemed
Born in Constantine, lives in London

Njideka Akunyili Crosby
Born in Enugu, lives in Los Angeles, California

Alejandro Almanza Pereda
Born in Mexico City, lives in Guadalajara

Berlinde De Bruyckere
Born in Ghent, lives in Ghent

Vajiko Chachkhiani
Born in Tbilisi, lives in Berlin

Gözde İlkin
Born in Istanbul, lives in Istanbul

Liliana Maresca
Born in Buenos Aires, died in Buenos Aires

Lee Miller
Born in Poughkeepsie, New York, died in Chiddingly, East Sussex

Aude Pariset
Born in Versailles, lives in Berlin

Sim Chi Yin
Born in Singapore, lives in Beijing

Dayanita Singh
Born in New Delhi, lives in New Delhi

Tatiana Trouvé
Born in Cosenza, lives in Paris

Tsang Kinwah
Born in Shantou, lives in Hong Kong

Andra Ursuta
Born in Salonta, lives in New York, NY

Fred Wilson
Born in New York, NY, lives in New York, NY

YOĞUNLUK ATELİER
Yoğunluk
Founded in Istanbul, live in Istanbul

KÜÇÜK MUSTAFA PAŞA HAMMAM
Monica Bonvicini
Born in Venice, lives in Berlin

Stephen G. Rhodes
Born in Houston, Texas, lives in Berlin

Tuğçe Tuna
Born in Mons, lives in Istanbul

OUTSİDE ALL VENUES
Burçak Bingöl
Born in Giresun, lives in Istanbul

Lukas Wassmann
Born in Zurich, lives in Berlin

THE 15TH ISTANBUL BIENNIAL’S PUBLIC PROGRAMME
In addition to the two-month-long exhibition, the 15th Istanbul Biennial also features a Public Programme coordinated by artist Zeyno Pekünlü that encompasses a variety of events and discussions related to the concept of “a good neighbour”. Without neglecting the burden of history and the immediacy of actuality, the Public Programme focuses on the shared questions that led to a number of important debates in recent years. During the opening and closing weeks of the Biennial, it features symposiums with thought-provoking speakers such as activist and professor Shahrzad Mojab, recognised for her research on the impact of war, displacement and violence on women’s learning and education; professor Joseph Massad, known for his criticism of liberal policies related to multiculturalism; professor of political economy Massimo de Angelis; and architect and scholar Stavros Stavrides, whose work
focuses on spatial practices.
Entitled Chosen Families, the first trails the quest for different kinds of belongings beyond family as an institution.
The second, Mutual Fate focuses on urban ecology and strives for finding ways out of anthropocentrism. With panel discussions, screenings, workshops and regular events throughout the Biennial, participants can be found cooking, reading and playing music together. Admission to all Public Programme events is free.

More details on the 15th Istanbul Biennial’s Public Programme can be accessed at bienal.iksv.org/en.

The 15th Istanbul Biennial – a good neighbour
The 15th edition of the Istanbul Biennial, entitled a good neighbour, is organised by the Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV). The Biennial is made possible thanks to sponsor Koç Holding, with the patronage of several other supporters, international funders and funding bodies. It takes place from 16 September to 12 November 2017 and access to exhibitions and programming is free of charge.
Instead of a statement, the curators, artist duo Elmgreen & Dragset, developed 40 questions that have guided the process of making the exhibition. These questions were first presented live in Istanbul by 40 performers of different ages, genders and backgrounds in December 2016, and were shared on the Biennial’s website and social media accounts. A video documentation of the press conference can found through this link:
https://www.youtube.com/watch?v=zvMPti6Hjac.

From Moscow to Sydney: The International Billboard Project
In anticipation of the exhibition, the 15th Istanbul Biennial launched an International Billboard Project to share the theme of “a good neighbour” in different cities around the world. Through collaborations with cultural institutions worldwide, the International Billboard Project displays a carefully curated selection of photographs by Lukas Wassmann, which capture unexpected encounters paired with questions asking what makes a good neighbour. Host cities include Moscow (Russia), Sydney (Australia), Milan (Italy), Ljubljana (Slovenia), Armagh, Ballynahinch, Belfast, Downpatrick and Newry (Northern Ireland), Southhampton (UK), Calgary (Canada), Plovidv (Bulgaria), and Chicago (USA), Seoul and Gwangju (South Korea).

Plan Your Stay
Contact planyourstay@iksv.org for further information about travel and tours.

FURTHER INFORMATION:
http://bienal.iksv.org/en
Follow Istanbul Biennial on social media:
https://www.facebook.com/istanbulbienali
https://twitter.com/istanbulbienali
instagram.com/istanbulbienali
#istanbulbiennial

#agoodneighbour


15. İSTANBUL BİENALİ'NE KATILACAK SANATÇILAR BELLİ OLDU
İstanbul Kültür Sanat Vakfı tarafından 16 Eylül - 12 Kasım tarihleri arasında gerçekleşecek olan 15. İstanul Bienali'nde yer alacak sanatçılar belli oldu.

Sanatçı ikilisi Elmgreen & Dragset’in küratörlüğünde düzenlenecek olan iyi bir komşu başlıklı bienalde, 32 ülkeden 55 sanatçının ev, mahalle ve aidiyet kavramlarını tartışmaya açan işleri sergilenecek. 15. İstanbul Bienali, İstanbul Modern, Galata Özel Rum İlköğretim Okulu, Pera Müzesi ve Küçük Mustafa Paşa Hamamı gibi daha önce de İstanbul Bienallerine ev sahipliği yapan mekânların yanı sıra Cihangir’deki ARK Kültür ile Asmalımescit’te yer alan Yoğunluk Sanatçı Atölyesi gibi konut özelliği taşıyan mekânlara yayılacak. Türkiye’den 10 sanatçının işlerinin yer alacağı bienal için 30 sanatçı yeni iş üretecek.

Küratörler Michael Elmgreen ve Ingar Dragset iyi bir komşu başlıklı bienali şöyle anlatıyor: “Komşunuz sizden oldukça farklı yaşayan biri olabilir. Ancak umuyoruz ki siz, son dönemde dünyadaki pek çok politikacının aksine ‘öteki’ korkunuzla etrafınıza çitler örerek baş etmiyorsunuzdur. 15. İstanbul Bienali’ndeki sanatçılar ev, mahalle, aidiyet ve müşterek yaşam hakkındaki fikirleri çeşitli perspektiflerden tartışmaya açıyor. İşlerden bazıları ev yaşamımızdaki hâl ve koşulların nasıl değiştiğini ve mahallelerimizin geçirdiği dönüşümü incelerken bazıları da günümüzün jeopolitik sorunlarının nasıl üstesinden geldiğimizi mikro ölçekte ele alıyor. Bienal sergiye davet edilen sanatçıların kişisel veya analitik ifadeleriyle biçimlenerek umutlarla hayallerin, hüzünle öfkenin, geçmişle bugünün birbirine karıştığı alanlar yaratıyor.”


Galata Rum İlköğretim Okulu.

GALATA RUM İLKÖĞRETİM OKULU
Heba Y. Amin
Kahire’de doğdu, Berlin’de yaşıyor

Mark Dion
New Bedford, Massachusetts’te doğdu, New York’ta yaşıyor

Jonah Freeman & Justin Lowe
Santa Fe, New Mexico’da ve Dayton, Ohio’da doğdular, New York’ta yaşıyorlar

Kasia Fudakowski
Londra’da doğdu, Berlin’de yaşıyor

Pedro Gómez-Egaña
Bucaramanga’da doğdu, Bergen ve Kopenhag’da yaşıyor

Lungiswa Gqunta
Port Elizabeth’te doğdu, Cape Town’da yaşıyor

Andrea Joyce Heimer
Great Falls, Montana’da doğdu, Ferndale, Washington’da yaşıyor

Morag Keil & Georgie Nettell
Edinburgh ve Bedford’da doğdular, Londra’da yaşıyorlar

Olaf Metzel
Berlin’de doğdu, Münih’te yaşıyor

Mahmoud Obaidi
Bağdat’ta doğdu, Burlington, Ontario’da yaşıyor

Henrik Olesen
Esbjerg’de doğdu, Berlin’de yaşıyor

Erkan Özgen
Mardin’de doğdu, Diyarbakır’da yaşıyor

Leander Schönweger
Meran’da doğdu, Viyana’da yaşıyor

Dan Stockholm
Thisted’de doğdu, Kopenhag’da yaşıyor

Ali Taptık
İstanbul’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

Bilal Yılmaz
Manisa’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

İSTANBUL MODERN
Volkan Aslan
Ankara’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

Alper Aydın
Ordu’da doğdu, Ordu, Ankara, Konya ve İstanbul’da yaşıyor

Monica Bonvicini
Venedik’te doğdu, Berlin’de yaşıyor

Louise Bourgeois
Paris’te doğdu, New York’ta öldü

Latifa Echakhch
El Khnansa’da doğdu, Martigny’de yaşıyor

Candeğer Furtun
İstanbul’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

Kim Heecheon
Seul’de doğdu, Seul’de yaşıyor

Mirak Jamal
Tahran’da doğdu, Berlin’de yaşıyor

Fernando Lanhas
Porto’da doğdu, Porto’da öldü

Victor Leguy
Sao Paulo’da doğdu, Sao Paulo’da yaşıyor

Klara Lidén
Stockholm’de doğdu, Berlin’de yaşıyor

Mahmoud Obaidi
Bağdat’ta doğdu, Burlington, Ontario’da yaşıyor

Lydia Ourahmane
Saida’da doğdu, Oran ve Londra’da yaşıyor

Rayyane Tabet
Ashquot’ta doğdu, Beyrut’ta yaşıyor

Young-Jun Tak
Seul’de doğdu, Berlin’de yaşıyor

Kaari Upson
San Bernardino, Kaliforniya’da doğdu, Los Angeles, Kaliforniya’da yaşıyor

Kemang Wa Lehulere
Cape Town’da doğdu, Cape Town’da yaşıyor

Yonamine
Luanda’da doğdu, Harare’de yaşıyor

Xiao Yu
İç Moğolistan’da doğdu, Pekin’de yaşıyor

ARK KÜLTÜR
Mahmoud Khaled
İskenderiye’de doğdu, Trondheim’da yaşıyor

PERA MÜZESİ
Adel Abdessemed
Konstantin’de doğdu, Los Angeles, Kaliforniya’da yaşıyor

Njideka Akunyili Crosby
Enugu’da doğdu, Los Angeles, Kaliforniya’da yaşıyor

Alejandro Almanza Pereda
Meksiko’da doğdu, Guadalajara’da yaşıyor

Berlinde De Bruyckere
Gent’te doğdu, Gent’te yaşıyor

Vajiko Chachkhiani
Tiblis’de doğdu, Berlin’de yaşıyor

Gözde İlkin
İstanbul’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

Liliana Maresca
Buenos Aires’de doğdu, Buenos Aires’de öldü

Lee Miller
Poughkeepsie, New York’da doğdu, Chiddingly, Doğu Sussex’te yaşıyor

Aude Pariset
Versay’da doğdu, Berlin’de yaşıyor

Sim Chi Yin
Singapur’da doğdu, Pekin’de yaşıyor

Dayanita Singh
Yeni Delhi’de doğdu, Yeni Delhi’de yaşıyor    

Tatiana Trouvé
Cosenza’da doğdu, Paris’te yaşıyor 

Tsang Kin-Wah
Shantou’da doğdu, Hong Kong’ta yaşıyor

Andra Ursuta
Salonta’da doğdu, New York’ta yaşıyor

Fred Wilson
New York’ta doğdu, New York’ta yaşıyor

YOĞUNLUK ATÖLYESİ
Yoğunluk
İstanbul’da kuruldu, İstanbul’da devam ediyor.


Küçük Mustafa Paşa Hamamı.

KÜÇÜK MUSTAFA PAŞA HAMAMI
Monica Bonvicini
Venedik’te doğdu, Berlin’de yaşıyor

Stephen G. Rhodes
Houston, Teksas’ta doğdu, Berlin’de yaşıyor

Tuğçe Tuna
Mons’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor

MEKÂNDIŞI
Burçak Bingöl
Giresun’da doğdu, İstanbul’da yaşıyor 

Lukas Wassmann
Zürih’te doğdu, Berlin’de yaşıyor

23 Temmuz 2017 Pazar

KADİR AKYOL “İMGENİN REFLEKSİ” SERGİSİYLE FRANKIE İSTANBUL’DA

Kadir Akyol, "Marilyn Monroe", 2017, tuval üzerime yağlıboya, 100x190 cm.

İstanbul Nişantaşı’nda The Sofa Oteli’nin çatı katında bulunan Frankie İstanbul, mekânını sanatla buluştururken, genç sanatçıların eğitimine finansal destek sağlamak amacıyla İyilik İçin Sanat Derneği ile yaptığı işbirliği kapsamında düzenlenecek olan dördüncü sergiye ev sahipliği yapıyor. Frankie İstanbul, 25 Temmuz - 4 Eylül 2017 tarihleri arasında portre sanatı deyince akla ilk gelen genç kuşak sanatçılar arasında yer alan Kadir Akyol’un “İmgenin Refleksi” isimli 13. kişisel resim sergisini sanatseverler ile buluşturuyor.

İstanbul’un en seçkin mekânlarından biri haline gelen Frankie İstanbul ile Türkiye’de sanat ortamının gelişimine katkıda bulunmak, genç sanatçıların eğitimini desteklemek, uluslararası platformlarda Türkiye’nin sanatçılarıyla yer almasını sağlamak amacıyla hiçbir maddi menfaat beklentisi olmayan sanata gönül vermiş kadınların öncülüğünde kurulan İyilik İçin Sanat Derneği arasındaki işbirliği doludizgin devam ediyor.

Sanat tarihinde portre geleneğinin mirasını, olağanüstü zenginlikte bir kaynak olarak kullanan ressam Kadir Akyol’un, “İmgenin Refleksi” isimli 13. kişisel resim sergisi, 25 Temmuz - 4 Eylül 2017 tarihleri arasında Frankie İstanbul’da sanatseverler tarafından izlenebilecek. 


Kadir Akyol, “Angelina Jolie”, 2017, tuval üzerine yağlıboya, 125x220 cm.

25 Temmuz 2017 Salı günü 17:00 – 19:00 saatleri arasında Frankie İstanbul’da açılışı gerçekleştirilecek olan “İmgenin Refleksi” isimli sergide; popüler kültürün ve geleneksel yaşantının, popüler olanın ve modern resmin, lirizmin ve ironinin unsurları dinamik bir uyum içinde yan yana geliyor.

Karayip Korsanları’nın Jack Sparrow’u, Yüzüklerin Efendisi’nin Gandalf’ı, Avatar, Kara Şövalye Filminin Batman Joker’i, Kuzuların Sessizliğinde Hannibal Lecter karakteriyle izlediğimiz Anthony Hopkins, Léon olarak Natalie Portman, Game of Thrones’dan Daenerys Targaryen, Khal Drogo ‘Emilia Clarke’ Marilyn Monroe, ve Scarlett Johansson, Kadir Akyol’un kendine has fırça darbeleri, coşkulu renkleri ve kompozisyon kurgusuyla görsel bir şölen sunuyor.

İyilik İçin Sanat Derneği & Frankie İstanbul Genç Sanatçıların Eğitimine Destek Sağlıyor. İşbirliği kapsamında Frankie İstanbul, mekânı sanatla buluştururken, genç sanatçıların eğitimine de destek sağlıyor. Kasım 2016 yılında başlayan işbirliği kapsamında düzenlenecek olan dördüncü sergide, Kadir Akyol’un “İmgenin Refleksi” isimli serginde popüler kültür ikonlarının, sanatçının belleğinden süzülen imgeleri, kendine özgü renk oyunları ve fırça darbeleriyle yeniden hayat buluyor.


Kadir Akyol, “Sophie Turner”, 2017, tuval üzerine yağlıboya, 90x180 cm.
Sergi süresince satılan eserlerden elde edilen gelirin yüzde 25’i İyilik İçin Sanat Derneği’nin kurduğu İyilik İçin Sanat Atölyesi’ne aktarılıyor. İyilik İçin Sanat Atölyesi projesi kapsamında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nden mezun olmuş ancak atölye imkanı bulamayan sanatçılara atölye desteği, sanat eğitimi alan öğrencilere dünyanın en önemli sanat merkezlerini ziyaret etmeleri için burs veriliyor. Proje kapsamında 5 öğrenci dünyanın çeşitli bölgelerindeki sanat merkezlerini tanıma fırsatı elde etti. 10 öğrencinin ise, projenin fikir babalarından ve aynı zamanda Koordinatörü Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü Öğretim Üyesi, Ressam Prof. Dr. Nedret Sekban ve Öğretim Görevlisi, Ressam Aslı Özok nezaretinde eğitimleri sürüyor.

Program:
Yer: The Sofa Hotel / Frankie İstanbul
Açılış: 25 Temmuz 2017 Salı
Saat: 17.00     

BİLGİ İÇİN
Dilek Duran / dilek@kurumsaliletisim.com.tr / Tel: 0507 789 89 01
Kadir Akyol / kadirakyol47@gmail.com


Kadir Akyol, “Yüzüklerin Efendisi, Gandalf”, 2017, tuval üzerine yağlıboya, 100x190 cm.
KADİR AKYOL  (TÜRKİYE / Mardin, 1984)   
2004 yılında Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümünü kazandı. 2008’de mezun oldu. 2008 yılında Ankara Gazi Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Ana Sanat Dalı Yüksek lisans eğitimine başladı. 2011’de “Çağdaş Sanatta Melez Yaklaşımlar” isimli tezini bitirip mezun oldu. 2011 yılında İspanya’ da Universidad De Sevilla  Faculttad De Bellas Artes’ da 2. master eğitimine başladı. 2013 Rh+Artmagazine “Yılın Genç Ressamı” Ödülünü kazandı. Bunun yanı sıra birçok ödüle ve sergilenmeye hak kazandı.
13 Kişisel sergisi bulunmaktadır ve 150’den fazla ulusal ve uluslararası bir çok karma, grup, bienal, trienal, sempozyum, fuar, müzayede, projeli etkinliğe; resim başta olmak üzere, video, enstalasyon ve performanslarıyla katılmıştır.

İYİLİK İÇİN SANAT DERNEĞİ HAKKINDA
Sanatı geniş kitlelere sevdirmek, iş ve sanat dünyasını birbirine yaklaştırmak, markaların sanatla ilişki kurmalarını sağlamak hedefiyle kurulan İyilik İçin Sanat Derneği, her kesimden pek çok sanatseverin sanat paydasında buluştuğu bir köprü oldu. Dernek olarak, her hafta düzenli olarak ülkemizi uluslararası platformda temsil eden sanatçıların atölyelerinin yanı sıra yurtdışındaki önemli sergi ve sanat buluşmalarına ziyaretler gerçekleştirildi. “İyilik İçin Sanat” felsefesiyle yola çıkan Dernek, her yıl Güzel Sanatlar Fakültesi resim, heykel ve mimarlık bölümünde eğitim gören ve gelecek vadeden başarılı gençlerin eğitimine katkıda bulunuyor. Dernek,  2016 yılında Mimar Sinan Üniversitesi 3’ncü sınıf öğrencisi 5 tane öğrenciyi New York, Paris, Floransa, Barselona ve Londra’ya sanat merkezlerini ziyaret etmeleri için gönderdi. Ulusal alanda başarılı genç sanatçılara üretimlerini paylaşabileceği yeni bir alan sağlamak ve bu platform tanıtımlarını yaparak sergileme alternatifleri yaratmak amacıyla İyilik İçin Sanat Derneği Nedret Sekban ve Aslı Özok yönetiminde İyilik İçin Sanat Atölyesi’ni faaliyete geçirdi.


Kadir Akyol Atölyesinde.


KADİR AKYOL’UN YAPITLARI ÜZERİNE/ 
EMRE ZEYTİNOĞLU
Her an “şimdiki zaman”ı yaşamaktan başka çaremiz var mı? Zaman sürekli akıyor ve biz kendimizi hep o “şimdiki zaman” içinde buluyoruz. Fakat şu var: Zaman, “şimdi” olduğu anda bitiyor ve yeni bir “şimdi”ye geçmek zorunda kalıyoruz. Bu böyle devam edip gidiyor. Biz ise “şimdi” dediğimizde, hangi zamandan söz ettiğimizi bile bilmiyoruz: Yaşayıp bitirdiğimiz bir “şimdi” midir bu, yoksa henüz girdiğimiz ve daha tamamladığımız bir “şey” mi?

Bu durumda “şimdiki zaman” denilen, belki “şimdi”lerin birikerek yeni bir zamana yönelmekten başka bir şey değil. O halde “şimdi”den tüm söz edişler, birbirine karışmış, iç içe geçmiş zamanların genişlemesinden ibaret.

Oysa şunu da unutmamak gerekiyor: “Şimdi”lerin iç içe geçmesi, onların aslında eskimiş olduğunu, unutulup gittiğini ve “şimdi” sözcüğünün hatalı bir kullanım haline geldiğini göstermiyor. Ve bu iç içe geçmeler, yine de bizim bir “şimdi”nin içinde olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor.

Bir eşzamanlılık yaşıyoruz. Hiçbir zaman tam “o an”ın içinde olamıyoruz. Bu demektir ki: Tümüyle bağımsız ve el değmemiş bir durumu asla deneyimleyemiyoruz. Böyle olunca “şimdiki zaman”, diğer “şimdi”lerin varlığıyla besleniyor, hızlı bir bellek sorgulama sürecine dönüşüyor. Adım attığımız ve deneyimi tamamlanmamış “şimdiki zaman”, bize öncelikle şu soruyu sorduruyor: “Az önce ne olmuştu?” İşte bu soruyu sormadan, bağımsız ve el değmemiş bir duruma girmek olanaksız.

Öyleyse her yeni “an”ımız ve ona ait olası deneyimimiz, “bilinçli deneyim”e evriliyor. David Eagleman, o ünlü “Beyin / Senin Hikâyen” adlı kitabında, “amigdala” adlı bir beyin fonksiyonundan söz ediyor. Acil durumlarda öne çıkan bir yapı bu: Önemli anlarda, tehlikelerle yüz yüze gelindiğinde vb… Eagleman şöyle yazıyor: “Tehlikeli durumlarda ‘amigdala’ adı verilen beyin yapısı ön plana çıkarak, beynin geri kalanın kaynaklarını idare etmeye başlar ve bütün dikkatleri içinde bulunulan duruma yöneltir. Eğer devrede amidala varsa, anılar normal koşullarda olduğundan çok daha zengin ve ayrıntılı biçimde saklanır; artık ikincil bir bellek sistemi etkinleşmiştir. Bellek, zaten bunun için vardır: Önemli olayların kaydını tutarak, benzeri bir duruma düştüğünüzde hayatta kalmanız için beyne fazladan bilgi sağlar.”

Bu noktada Kadir Akyol’un yapıtlarına baktığımızda, yukarıda yazılanlara benzer bir durumla karşılaşıyoruz: “Şimdiki zaman”ın yeni koşullarına maruz kalan, o koşulların alışılmadık, “şok” edici etkilerini deneyimlemeye başlayan bir kişinin, belleğini devreye sokması hali… Sanatçı, kendi sergisi üzerine konuşurken, neo-liberal sistemin tüketim ekonomisinden konu açıyor ve bu dönemin yarattığı popülerleşmeyi gündeme alıyor. Diyor ki: “Çalışmalarım, dünyada yeni liberal ekonomiyle birlikte yaygınlaşan popüler kültürün, tüketim kültürünün gündelik yaşamı etkilemeye başladığı yıllardan izler taşıyor.” Kadir Akyol, yeni bir sistemin işleyiş mantığını sezdiğinde, doğallıkla alışılmışın dışında bir yaşam akışını fark ediyor. Refleksler zayıflıyor, deneyimler ile o reflekslerin örtüşmesi zorlaşıyor; daha önceden edinilmiş davranış biçimleri, bu ansızın ortaya çıkmış olan koşulları kolayca anlamlandıramıyor, kavrayamıyor ve denetleyemiyor çünkü.

Akılda tutulmuş görüntüler var. Sinema karakterleri, etki uyandıran yüzler ya da birtakım sahneler… Sonra televizyon ile ilk tanışma günleri… İmajlar, belleğin en geniş yerine yerleşiyor. Bunların bir tarihi, bir belleği, zihinde bir çözümlemesi bulunuyor. Kişi kendi tarihinin anlamını oluşturduğu kanısında… Ve ansızın o tüketim ekonomisinin ürünleri çıkıp geliyor, nesneler işlevlerini değiştiriyor, kişi ile işlev bağını çok farklı yöntemlerle kuran nesneler bunlar. Nesne-kişi-işlev bağı değiştikçe, yaşam da değişiyor; bellek çalışıyorsa da “şimdiki zaman” ile bir uyuşmazlık seziliyor. Kişinin uzağında kalmış, başka bir dünya var sahnede: Neredeyse ani bir sarsıntı… Bir kaza gibi sanki…

Şimdi bu “kaza anı”nı deneyimlemekteyiz; belki bir trafik kazası bu: Diyelim ki çarpışmanın “ilk an”ındayız, kaporta giderek eziliyor ve tehlike yaklaşıyor; sac levhalar arasında ezilmek üzereyiz, sarsıntı geçiriyoruz. Acaba “şimdiki zaman”ın bağımsız ve el değmemiş durumu içine mi daldık? Ve her şey hemen olup bitecek mi?

Evet, gerçekte “bir an”ı deneyimlemekteyiz, ama çok tuhaf; o “bir an” bitmek bilmiyor, uzadıkça uzuyor, bir “ağır çekim” gibi… O sahnenin görüntüsü, başka görüntüleri çağırıyor, onlarla birleşiyor ve başka görüntülere yol açıyor. Çünkü “o an”ın deneyimi sırasında, gene aynı soruyu sormadan edemedik: “Az önce ne olmuştu?” Bunun yanıtları, “kaza anı”nda belleğimizden akıp geliyor ve “o an” ile ilişki kurabilecek yüzlerce veri, “şimdiki zaman”ın içine yığılıyor, belleğin rolüyle, eşzamanlı bir “bilinçli deneyim” oluveriyor. O kazanın çıplak görüntüsü, izlediğimiz o çıplak sahne, bağımsız ve el değmemiş görüntüler sunmuyor artık… Beynimiz hem “o an”ı değerlendiriyor, hem de onu bir anı yoğunluğu ile birleştiriyor. Beynimiz normal koşullarda böyle bir anı yoğunluğuna alışık değil, onun için “o an” çok uzun sürüyor.

Eagleman’ın şu can alıcı tümcesini tekrarlayalım: “Bellek, zaten bunun için vardır: Önemli olayların kaydını tutarak, benzeri bir duruma düştüğünüzde hayatta kalmanız için beyne fazladan bilgi sağlar.” Burada bir ayrıntıya dikkat çekelim: Bellek, tam “şimdi” yaşadığımız bir olayda, her tür veriyi getirip oraya boşaltmıyor; yalnızca “o an” ile ilgili durumları bulup çıkartıyor ve onunla birleştiriyor. Belleğin anlamlı bir seçimi var yani burada. O seçimin nasıl yapıldığını biz düşünerek bulamıyoruz, o işi belleğin inisiyatifine terk etmekten başka yapabilecek bir şeyimiz yok.

Kadir Akyol’un yapıtlarına bir kez daha göz atıyoruz; onlarda gördüğümüz, belleğin “o an”a getirip yığdığı şeylerdir: “Şimdi”nin popüler figürleri, eskinin imajları ile iç içedir. Renkler, her bir sahnede özgürce dağılmış, eşyaların üstlerine sıçramıştır. Sanatçı bunu şöyle açıklamakta: “Öğrencilik yıllarımdan bu yana pornografik imgeyi, yani görünür gerçekliğin çırılçıplak temsili olma iddiasındaki her görüntüyü, portreyi, eşyayı ve olguyu saf boya alanlarıyla sorguladım ve biçimsel anlamda travmatik bir ilişkiye sürükledim.” Pekiyi yapıtlardaki bu ilişkiler hangi mantığın mutlak koşulları halinde düzenlenmişlerdir? Bunu bilemeyeceğiz, hatta o yanıtı büyük olasılıkla sanatçı da tam olarak bilmemekte. Daha açık bir söyleyişle: Neo-liberal sistemin önümüze bıraktığı o tüketim nesneleri yaşamımızı değiştirdiğinde, o değişimin net bir tanımını, yeni durum ile eski durum arasındaki sınırın ne olduğunu düşünebiliyoruz, ama bunun temsili bir görüntüsünün nasıl sunulacağını bilemiyoruz. Yine de o görüntünün peşinden gidiyoruz ve onu yakalamaya çalışıyoruz.


Büyük olasılıkla, yapabileceğimiz tek şey şu: Bir “değişim anı” saptamak, ona rastgele bir sınır çizmek ve o duruma da bir önem atfetmek… Ve o “önemli durum”un sarsıntısını hissetmeye çalışmak… Bir “kaza anı”nın sarsıntısı gibi bir şey olmalı bu… İşte o zaman yapmamız gereken tek şey kalıyor: Sarsıntı sırasında, belleğin seçip “o an”a taşıdığı tüm ilişkili verileri beklemek; anılar yoğunluğunda boğulmak bir anlamda… İç içe geçmiş zamanların tümünü “şimdiki zaman”da birleştirmek ve eşzamanlı bir “şimdi”yi kişiselleştirerek onun resmini yapmaya koyulmak… Aynı, Kadir Akyol’un yaptığı gibi.    

27 Mayıs 2017 Cumartesi

HASAN BASRİ İNAN: “SEYYAH OLUP ŞU ÂLEMİ GEZERİM”

Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 90x130 cm.
Genç seramik ve resim sanatçılarımızdan Hasan Basri İnan, bir zaman yaşadığı şehir ve kasabalardan ya da seyahatleri sırasında karşılaştığı imgelerden yola çıkarak oluşturduğu “Seyyah Olup Şu Âlemi Gezerim” isimli kişisel resim ve seramik sergisiyle Ankara’dan sonra 2-17 Haziran 2017 tarihleri arasında Bodrum Nurol Sanat Galerisi’nde izleyicilerle buluşuyor.

Röportaj: Ümmühan Kazanç

Hasan Basri İnan, "Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim", 2017, Ahşap üzerine yağlıboya ve akrilik, 15x15 cm., (43 adet).
  
Sevgili Hasan, “Seyyah Olup Şu Âlemi Gezerim” isimli serginin içeriğini ve çıkış noktasını bir de senden dinleyebilir miyiz?
Bu sergimin ilk ayağı Ankara-Nurol Sanat Galerisinde 09-24 Mayıs 2017 tarihleri arasında gerçekleşti. İkinci ayağı ise Bodrum Nurol Sanat Galerisinde 02-17 Haziran 2017’de gerçekleşecek. Sergide iki farklı disiplin, bir bütün olarak kullanıldı. Resim ve Seramik aynı ortak dili kullanarak izleyicilere sesleniyor. “Seyyah Olup Şu Âlemi Gezerim” aslında Anadolu yöresine ait bir Deyiş’in sözleri olup ve bu sözlerin sahibi 16. Yüzyılda yaşamış ulu ozanlarımızdan ‘Kul Himmet’e aittir. Sizlere ufak bir bölümünü söylemek isterim:

Seyyah olup şu âlemi gezerim
Bir dost bulamadım gün akşam oldu.

Kul Himmet üstadım ummana daldım
Gelenden geçenden haberin aldım
Abdal olup, şal giyindim dolandım
Bir dost buldum, ama tez akşam oldu.

İçinde hakikat barındıran bu deyiş/sözler, insanın aklından çıkmayan imgeler, görseller fikirlerimin çıkış noktası oldu. Sosyal hayatımda da sürekli bu tür Deyişler ve Türküler dinleyerek, kendimi bu kültürün bir parçası, bir öğesi olarak görüyorum ve bunu kendi içimde yaşıyorum. Bu yaşadığım kültürü, bazen resme, bazen ise seramik formlara ve yüzeylerine aktarıyorum. Seramiklerimde kilin doğasına ve geleneğine saygılı olmanın yanı sıra, eski-yeni formlara, malzemeye ve alışılagelmişin dışında yeni tekniklere de yer vermekteyim.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 120x100 cm.
“Çitler” adeta sanatının ve senin imzan haline gelmiş. “Çitler” senin için ne ifade ediyor?
Çitler dört yıldan beri sanatımın içinde yer alıyor. İlk başlarda seramik form ve yüzeylerinde, daha sonra ise tuvallerimde kullanmaya başladım. 3. Sınıfın başlarında seramik yüzeylerine aktardığım çitlerden, bir seramik yarışmasında ödül aldım ve bu işlerimin devamlılığını ve yüksek lisansıma kadar sürmesini sağladı. Bir zamanlar yaşadığım, yaşantımdan kesitlere yer verdiğim mekânlar, kişiler ve o mekânlar da yer alan çitler yer alıyor. Parçalanamaz, öğeler eksiltilemez ve dolayısıyla onu inşa eden kişi ile birlikte düşünülmelidir. İmge içinde farklı imgeler doğuyor. Çitlerin diğer imgelerle buluşması onları yan yana koymak sonsuz olasılığa yol açıyor. Çalışmanın kapsamı, var olan bir düzenin yanı sıra, o düzene farklı metotlar üzerinden eşlik etmek, o metotlara yeni bir dil, yeni bir ifade aracı olarak bir “imge” yüklemektir. İfade edilen bu imge, bazen bir çit, bazen de terkedilişi gösterir. Aslında her çit bir bireyi, bir aileyi ve bir kişiyi temsil ediyor. Yani onu inşa eden kişiyi temsil ediyor. Bir zamanlar orada birileri yaşıyordu, fakat o birileri arkalarında çitleri bırakıp farklı diyarlara göç ettiler. Çit, bir bakıma terk-edilişi temsil ediyor. Kimi zaman ise sadece bir çit olarak yerini alıyor. Bu bakış açısını izleyiciye bırakıyorum. Onların duygu ve hayallerine müdahale etmek istemem açıkçası.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik,100x90 cm.

Resim ve seramiklerindeki öğelerle, izleyiciler göz göze geldiğinde, kendi anı ve seyahatlerinden ipuçları bulması çok mümkün. Hepsi, birçoğumuz için tanıdık olduğu öğeler ama önemli olan bu öğelere dikkat çekebilmek. Bir anlamda izleyicileri kendi imge yolculuğuna ortak ediyorsun değil mi?
Evet. Aslına bakıldığında bu öğeler hepimizin bildiği ve bilinçaltımızda yatan imgelerdir. Önemli olan bu imgelerin farkına varmak, onları gün yüzüne çıkarabilmektir. Bu imgeler, izleyici ile göz göze geldiğinde, onları uzun bir yolculuğa sürüklemektedir. Bu yolculuk, O’nun belleğindeki bazı anları kısa bir süreliğine tekrarlanmasına neden olmaktadır.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 90x120 cm.


Hem seramik hem de resim sanatını birlikte başarılı ile yürütüyorsun. Bu iki önemli sanat dalının birlikteliği konusunda neler söyleyebilirsin?
Seramik sanatı, “Plastik sanatların tüm öğelerini bünyesinde içeren bir resim ve heykel sanatı bileşimidir. Herbert Read’e göre; “Seramik, sanatların hem en basitidir hem en zorudur; en basitidir çünkü en ilkelidir, en zorudur çünkü en soyutudur” der. Gerçekten seramiği plastik sanatların tüm öğelerini bünyesinde içeren tek bir soyut forma indirgemek istediğimizde sanatların en zorudur. Bugün seramik sanatı çağın koşullarıyla ve düşünce yapısıyla yeniden biçimlenmekte ve plastik sanatlar içinde kendi kimliğini oluşturmakta ve kazanmaktadır.
Aslına bakarsak, seramik ve resmin aynı aileden olduğunu göreceğiz. Çırağı olmayana usta ya da ustası olmayana çırak denir mi? Biri olmadan diğerinin adını bile düşünemeyiz. Seramik yüzeylerini kaplayan resimler, bu iki disiplinler arası geçişin birer örneği olmuştur.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 130x90 cm.

Seninle ilgili dikkatimi çeken noktalardan biri hem üniversite hem de yüksek lisans eğitimin ya birincilik ya da ikinciliklerle dolu. Bu konuda neler söyleyebilirsin? Sanata aşıksın galiba!
İnsanın sevdiği işi büyük bir tutkuyla, sevgiyle ve aşkla yapması, O kişiye verilen en büyük ödüldür bence. Ben üretmediğim zaman kendimi yorgun ve boşlukta hissediyorum, bu yüzden de sürekli üretirim ve bu da beni çok mutlu eder. Denemekten hiçbir zaman korkmam. Bazen yaptığım seramikleri bilerek kırarım, onlara farklı ve insanların aşina olmadığı yeni teknikleri uygularım. Bu teknikler arasında benim en çok sevdiğim ve insanların dikkatini çeken bir Japon tekniği olan “Kintsugi” tekniğidir. Yani altın ile yapıştırma tekniği. Bu teknikte gerçek altın tozu kullanıyorum ve yapılan işi daha etkili ve sanatsal hale getiriyor. Çevremden duyduğum şeylerden birisi de; ‘çalışırken hiç sıkılmıyor musun?’ cümlesi. ‘Sevdiğim işi yapıyorum, neden sıkılayım ki’ diyorum.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 95x135 cm.

Son olarak gelecek ile ilgili planlarını öğrenebilir miyiz? Biraz da Mersin’deki atölyen hakkında bilgi alabilir miyiz?
Gelecek ile ilgili planım öncelikle yüksek lisans tezimi en iyi şekilde bitirmek ve hiç zaman kaybetmeden doktoraya başlamak. Bunun dışın da sanatımı en iyi bir şekilde icra etmek.
Mersin’deki atölyemi açalı henüz altı ay oldu. Bu süre içinde bayağı zorluklar çektiğimi söylemek isterim. Çünkü bu yaşta bir atölye açmak büyük bir sorumluluk isteyen ve aynı zamanda risk getiren bir durum benim için. Bu riski kendi lehime çevirirsem, atölyenin devamlılığını ve sürekliliğini sağlarım. Atölyemde genelde Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinden gelen öğrenci arkadaşlarım oluyor. Onların da yaşadığı en büyük zorluklardan biri de Mersin’deki atölye sayısının çok az olması. Çoğu yer, gelen öğrencilerden ücret alırken, ben atölyemin kapısını öğrencilere açıyorum. Onlarla beraber çalışıp, yarışmalara katılıyoruz. Birlikte ödül alıp, sergilere katılıyoruz. Bu da beni daha çok mutlu ediyor. Bazen dikkat etmediğim, gözümden kaçan şeyleri bana hatırlatıyorlar. Onlarla fikir-alışverişi yapıyoruz. Güzel bir ortamımız var açıkçası. Mersin’e yolu düşen herkesi atölyemde misafir etmekten onur duyarım. Bu güzel röportaj için size çok teşekkür ediyorum. Çok keyif aldığımı söylemek isterim.



Hasan Basri İnan.

HASAN BASRİ İNAN (Malatya / Türkiye)
1992 yılında Malatya’da doğdu.
İlk, orta ve lise eğitimini Mersin’de tamamladı.
2011 yılında Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’ne dereceyle girdi.
2015 yılında Seramik Bölümünden Birinci ve Güzel Sanatlar Fakültesinden İkinci Olarak mezun oldu.
2015 yılında Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Seramik Bölümü, Yüksek Lisans Programını Birincilik ile kazandı.
Seramik dışında resim ve heykel ile uğraşıyor.
2011 yılından beri Ressam Ahmet Yeşil’den gerekli resim eğitimini almaya devam ediyor.
“Türkiye Seramik Derneği” ve “Seramik Sanatı Eğitimi ve Değişimi Derneği” üyesidir.
4 kişisel, 30’dan fazla karma sergi, 10’dan fazla ulusal ve uluslararası jürili sergi, workshoplar, sempozyumlar ve çeşitli etkinliklerde yer aldı.
4 Ulusal, 3 Uluslararası ödülü vardır.
Çalışmalarını Mersin’deki atölyesinde sürdürmektedir.


Nurol Sanat Galerisi Ankara
Adres: Gelincik Sok. No:2/2 06690 Kavaklıdere / Ankara
Telefon: 0 (312) 468 86 70 - 455 10 33

Bodrum Nurol Sanat Galerisi
Adres: Oasis Alışveriş Kültür ve Eğlence Merkezi, Bodrum, Muğla
Tel: +90 252 317 00 02 – 12



Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, tuval üzerine yağlıboya ve akrilik, 120x81 cm.

Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, seramik çalışmalar.


Hasan Basri İnan, “Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim”, 2017, Seramik, Ayna, 75x40x30 cm.

21 Mayıs 2017 Pazar

AHMET YEŞİL “TARİHSİZ GÜNLÜKLER 7” SERGİSİYLE İSTANBUL’DA

Ahmet Yeşil, “Coşku ve Tutkular 1”, 2012, tuval üzerine yağlıboya, 90 x 100 cm.

Usta ressam Ahmet Yeşil, “Tarihsiz Günlükler 7” isimli kişisel sergisiyle F Sanat Galerisi’nde 23 Mayıs - 14 Haziran 2017 tarihleri arasında İstanbullu sanatseverlerle buluşuyor. Son dönem eserlerinin yer alacağı sergide; baharın ve zamanın tüm renklerini görmek ve hissedebilmek mümkün olacak. Açılış kokteyli: 23 Mayıs 2017, Salı, 16:00 – 20:00 saatleri arasında.


Ahmet Yeşil, “Tarihsiz Günlükler”, 2017, tuval üzerine yağlıboya, 120 x 90 cm.



Ahmet Yeşil için sanat; her anın, duygunun, sanatçının sezgisiyle, görme biçimiyle, halatın ritmik kıvrımlarıyla, yaşamın ritmi arasındaki ilişkiye göndermelerdir. Palet üzerinde biriken yılların boya kalıntıları arasındaki renk bağlantıları, sanat üretiminin tarihsel olarak belirleyici zamana hapsedilmesi değil, yaşamın “tarihsiz günlüklerin” üzerine düşen renk, ışık, açık ve koyu değerlerin bize ait olanının yansımalarıdır. Sanatın yarattığı estetik/plastik değerler, dünyaya yansıyan bir atmosfer kurar. Gündelik yaşama kilitlenmiş insanların da, belki hiç ilgilenmedikleri bu yansımaların içinden geçmesi kaçınılmazdır. Çünkü görsel olana bakmanın ötesindeki görme biçimi, yaşamı algılayan aklın görsel dokunuşlarıdır. Onları hiç istemese de yakalar, emerek içine soğurur ve beklemediği birileriyle ortak algıya zorlar.

Ahmet Yeşil’in resim ve hayat arasındaki ilişki, gerilim, çözüm bulma çabasının tuvale yansıması, toplum ile sanatı arasında bir uçurum yaratmaz. Onun sanatı herkese yakındır, herkes kendinden bir şeyler bulur. Ahmet Yeşil resmindeki ritm, denge, lirizm, ışık, gölge ve yeniden tanışıyormuşçasına öne çıkan canlı renklerin kusursuz uyumu birçok farklı kültürden izleyicinin, hızla resim ile ilişki kurmasını sağlar. Otuz sekiz yıldır aktif olarak sanat yaşamının içinde olan Ahmet Yeşil, bugüne kadar 105 kişisel sergi açtı, 297 karma ve yarışma sergisine katıldı, 24 ödül aldı. Tam anlamıyla ‘nev-i şahsına münhasır’ olarak tanımlanabilecek bir fırçası vardır. Dünyadaki ve Türkiye’deki moda akımları çok yakından takip etse de o kendi gerçeğinden vazgeçmemiş, yıllar içinde fırça darbeleri ile tuvaline aktardığı özlemleri, tutkuları, heyecanları, duyguları, düşünceleri, acıları, mutlulukları onu nereye götürdüyse, sanatı da o bağlamda gelişmiş, bugünkü gücüne ulaşmıştır.

Ahmet Yeşil, “Tarihsiz Günlükler”, 2016, tuval üzerine yağlıboya, 100 x 80 cm.
BİLGİ İÇİN
F Sanat Galerisi
fsanatgaleri@gmail.com
Adres: Valikonağı Caddesi, Akkavak Sokak
Polat Apt. No:38/2 Nişantaşı-İstanbul
Tel: +90 (212) 296 83 32


Ahmet Yeşil, “Aşkın Diyalektiği Üzerine..7”, 2014, tuval üzerine yağlıboya, 120 x 100 cm.


Ahmet Yeşil, “Kırmızı Ağacın Öyküsü”, 2007, tuval üzerine akrilik, 90 x120 cm.

Ahmet Yeşil, “Oto portre”, tuval üzerine yağlıboya, 150 x 90 cm. 

Ahmet Yeşil, “Küçük Mutluluklar Üzerine”, 2006, tuval üzerine yağlıboya, 150 x 80 cm.

16 Mayıs 2017 Salı

“DOĞA-KÜLTÜR-OYUN”: Fatoş Beykal, Zeynep Erdinç, Hülya Küpçüoğlu

Hülya Küpçüoğlu, “Ağaçların Öyküsü no: 8”, 2014, Tuval Üzerine Akrilik, 40x40 cm.

rh+artproject’te açılacak olan ‘Doğa, Kültür ve Oyun’ adlı sergi, Fatoş Beykal, Zeynep Erdinç ve Hülya Küpçüoğlu’nu bir araya getiriyor.
Kültür insanlara ait bir iz, bir edinimdir. İnsan doğa üzerindeki izlerini çok çeşitli oyunlar yoluyla bırakır. Prof. Nazım İrem sergi kapsamında şöyle söylüyor: “Bu sergi, zorunluluk olarak doğa, iz olarak kültür ve serbest yaratı olarak oyunun peşinde olan üç sanatçının çalışmalarını bir araya getiriyor. Bir işaret olarak kültürün doğadaki izlerini yaratan Zeynep Erdinç’in, bir izlenim olarak doğayı kültürleştiren Hülya Küpçüoğlu ve bütün bu eylemlerin oyun olduğunu hatırlatan Fatoş Beykal’ın yollarını kesiştiren de bizzat bu insani mesafelenmenin sorunlarıdır.”
Sergi rh+artproject’te 20 Mayıs-10 Haziran tarihleri arasında izlenebilir.

Açılış: 20 Mayıs Cumartesi saat: 18:00 


Fatoş Beykal, “Kadın-Erkek”, 2015, Tuval Üzerine Akrilik, 100x 100 cm.


Zeynep Erinç, “Yüzey/Altı”, Tuval Üzerine Karışık Teknik, 140 x105 cm.

13 Mayıs 2017 Cumartesi

DEVRİM ERBİL: “GÖKYÜZÜNDEN İSTANBUL”

Devrim Erbil.
Çağdaş Türk sanatının önemli isimlerinden Devrim Erbil’in “Gökyüzünden İstanbul” sergisi, Mahall Bomonti Sanat’ta açıldı. Ünlü ressamın 22 eseri 9 Haziran’a kadar Mahall Bomonti İzmir Tanıtım Ofisi’ndeki galeride görülebilecek.
İzmir’in yeni gözdesi Mahall Bomonti İzmir, “Resimle şiir yazan sanatçı” Devrim Erbil’i ağırlıyor. Ekim 2016’dan bu yana her ay düzenlediği sergilerle, kentin kültür ve sanat hayatına hareket kazandıran Mahall Bomonti Sanat, bu defa çağdaş Türk resminin önemli temsilcilerinden Devrim Erbil’i ağırlıyor. Özel olarak restore edilen tarihi mekânlarda, Lebriz Art Solutions ortaklığıyla düzenlenen sergide sanata 60 yılını vermiş usta sanatçının 22 eseri yer alıyor. Sergi için Türkerler Holding tarafından geliştirilen Mahall Bomonti İzmir projesi Tanıtım Ofisi’ndeki özel galeride düzenlenen kokteyle İzmirli sanatseverler yoğun ilgi gösterdi.


Devrim Erbil.
“ÇİZGİYİ SEZGİSEL BİR BİÇİMDE YAKALADIM, DOĞRU BİR ŞEY YAKALADIĞIMIN FARKINDAYIM”
Devrim Erbil eserlerinde öne çıkan “çizgi”yi şöyle anlatıyor: “5 yaşımdayken yaptığım renkli desenler var. Renkli çizgiler kullanmışım. Çizgi ve renkli çizgi… Renk çizgide biçimleniyor. Çizgiyi hissetmek, koymak 20. yüzyılın önemli unsurlarından biridir. Rönesans’ta sanatçılar sadece eskizlerinde çizgiyi kullanıyorlardı. İki boyutlu resmin yaşadığı dönemlerde, yani minyatür, Mısır resmi, Aztek sanatı ya da uzak doğu sanatlarında vardı çizgi. Ama Batı resminin içerisinde batı kültürünün içinde çizgi ta 20. yy.'a kadar yok. Ben önce farklı kültürlerin değerleri üzerinde durdum. Onlarda çizginin bir anlatım aracı olarak etkinliğini gördüm. Çizginin insan aklının bir soyutlaması olarak görmek ve bu soyutlamanın da yaratıcı bir unsur olduğunu görmek gerekir. Doğrusu ben baştan bilinçli olarak kullanmadım çizgiyi. 20. yy bunu kullandı. Paul Klee kullandı, Picasso kullandı, birçok sanatçı kullandı. O zaman ben, çizginin vatanından, doğasından gelen bir kültürün insanı olarak bunu kullanmak benim daha çok hakkım dedim. Ben bunu sezgisel bir biçimde yakaladım ve doğru bir şey yakaladığımın farkındayım.”


Devrim Erbil.
“SADECE ÜNLÜ DİYE BİR RESSAMIN ESERLERİ ALINMAMALI”
Türkiye’de galericilik, müzayedecilik gibi kavramların tam olarak yerine oturmadığını vurgulayan Erbil, “Alıcının bilinçlenmesi onun kültür birikimine bağlıdır. Örneğin, alıcı bir şirketse onların danışmanı olmalı, eğer alıcı bir kişiyse kendi birikimi olmalı, kendi özel sevgileri olmalı. Yani sadece ünlü diye bir ressamın resmi alınmamalı. Bütün bunlar sevgiyi ve bilgiyi gerektirir. Bilmeden sevemezsiniz” diyerek sıra dışı bir yaklaşım ortaya koyuyor.


Devrim Erbil.
DEVRİM ERBİL                
1937’de Uşak’ta doğdu.
1955’de İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü’ne girdi. Galeride Halil Dikmen’in, atölyede Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun öğrencisi oldu.
1959’da “Soyutçu 7’ler” grubunu kurdu.
İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Resim Bölümü’nü bitirdi. 1962’de Akademi’ye asistan oldu. Bedri Rahmi Eyüboğlu, Cemal Tollu ve Cevat Dereli Atölyelerinde görev aldı.
1963’te Tülay Tura, Altan Gürman, Adnan Çoker ve Sarkis’le “Mavi Grup” u kurdu.
1965’de İspanya Hükümeti’nin verdiği sanat bursunu kazanarak gittiği Madrid ve Barcelona’da başladığı meslek araştırma ve incelemelerine Paris ve Londra’da devam etti.
1969’da Türkiye Çağdaş Ressamlar Derneği başkanlığı görevinde bulundu. 1970 yılında İ.D.G.S Akademisi’nden doçentlik ünvanı aldı. 1975’de Görsel Sanatçılar Derneği Başkanlığı yaptı.
1979’da İstanbul Resim Heykel Müzesi Müdürlüğü’ne atandı; üç buçuk yıl süreyle bu görevde bulundu. 1981 yılında İ.D.G.S Akademisi’nde Profesör oldu. 1985’de Mimar Sinan Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü Başkanlığı, 1988’de Yıldız Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümü Başkanlığı, 1990 yılında Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dekan Yardımcılığı görevine getirildi. 1991’de Devlet Sanatçısı unvanı aldı.
Devrim Erbil yurtdışında pek çok karma sergi açtı. Türk Sanatını tanıtan sergilerin (İskenderiye, Belgrad, Sofya, Kuveyt) komiserliğini yaptı. Sanat üzerine konferanslar verdi, yazılar yayınlandı.

Sanatçının eserleri İstanbul-Ankara-İzmir Resim ve Heykel Müzelerinde, Bükreş Modern Sanatlar Müzesi’nde, Banja Luka Umnetnicka Galerija’da, Ben and Abby Grey Foundation Koleksiyonu`nda, Ankara Milli Kütüphane Koleksiyonu`nda, yurtiçi ve yurtdışında resmi kurumlarda ve özel koleksiyonlarda bulunmaktadır.