27 Şubat 2022 Pazar

Has it ever occurred to you that you can rest your soul by rocking?

Swing.



Article and Interview Ummuhan Kazanc

 Isn't it one of the most beautiful memories of our childhood when we swing on a swing? You must remember the breeze of the wind touching our faces and hair as we rise towards the sky, and the butterflies of happiness flying in our stomachs as we lift our feet off the ground.

 There is a brand new swing model that will bring out your inner child, make your children happy as well as you, and feel your soul calming while swinging. It is impossible not to admire these swing designs. The swing named "Swing" designed by Iwona Kosicka really creates a reform in swing form. While its round form and simple, minimalist but strong lines adapt to any space it is used, it will also be an important element of your decoration. Swings that you can install in your living space, bedroom, garden, balcony or patio will add a high-quality design, style, aesthetics and elegance to the space. It is an ideal choice not only at home but also in your office to relieve stress and relax during breaks.

With the swings that do not take up much space as they are hung on the ceiling, you can create your own resting corner either outside or in open spaces. Addressing different tastes and architectural styles with its color options such as gold, silver, copper, oak, and natural wood, the swing is a contemporary sculpture-accessory option for those who like to be different and live the extraordinary.


Iwona Kosicka.


Swing designer Iwona Kosicka answered our questions about this special design.

Dear Mrs. Iwona Kosicka, how did you decide to design a swing? How was your impressing Swing design born?

Swings have been created to give interiors a breath of life and to break out of the concept of ordinary rocking chairs. In my project work I searched for a form that will serve my clients for many years. I bet on timeless minimalism. A seat hanging from a ceiling looks intriguing and ensures no one walks by without a glance. Swings are especially suited for lovers of geometrical lines and those who value frugal forms and good quality.

 

How many color and model options are there?

It can be said that there is no limit on hues and finishes. Basic colors are natural oak, lightly bleached, white and black. We paint with bespoke colors from RAL and NCS palettes. We also offer an exclusive version that is covered with schlagmetal in gold, silver and copper. Schlagmetal is a thin piece of metal that is applied by hand. It’s a traditional gilding technique, so those products are very exclusive.

Swing can easily fit different kind of environments. What do you think?

Certainly! Swings have a perfect circle shape, and that makes them suit all kinds of styles and interiors. It brings me great joy to watch new applications with their use. They beautifully complete projects without dominating the space. The lightness of form is in a harmonious balance with the existing environment. In the Helsinki City Museum anyone can see how many positive emotions “Swing” can inspire, whole flocks of people have been swaying from swings hanging from the ceiling. My swings can also be found, among other places, inside the lobby of the Parisian hotel Marriott, Boutique Hotel Babylonstoren in RPA, numerous buildings, showrooms and restaurants around the whole world, Tokyo University, Alegro shopping center in Portugal.


Swing.


Swing is really perfect in terms of design. But also its production is also flawless, excellent. What is the production secret behind the swing?

During manufacturing, we use the best materials, and ideal circle form requires great precision that is only reachable for masters of woodcraft. I am honored to work with such craftsmen. I view balanced development as manufacturing and buying things that are both durable and useful, and suited for individual needs. I’m concerned about the fate of the natural environment that surrounds us, and therefore all swings are made to order. To create our furniture, we utilize almost every piece of obtained material. This way of thinking is rooted in my childhood, when my dad had been in charge of a carpenter shop. He always stressed that success is dependent on two basic ideas: uncompromising engagement in best craftsmanship and unique designs. This is the mental inheritance that shaped my artistic DNA.

Can you introduce yourself for when etwas Andres’s blog readers?

I’m a designer that has graduated from the Art Academy in Wrocław. The base of my work is the value of traditional craftsmanship and respect for good materials and their origin. I create items with simple lines and functional design. In my design and carpenter workshop oaken tables, furniture and intriguing lamps, like “Birds” shaped like sitting birds, are being made. We offer a variety of scandinavian-styled additions, functional and always crafted from natural materials. Personally I love nature, good books and a healthy kitchen. I photograph, paint and in my spare time ride a bicycle and walk mountains. I constantly try to adhere to the philosophy of gratitude and balance. I’m striving to hold on to happiness.


Swaing, Photography Pauline van der Gulik.


FOR MORE INFO

www.wohnenetwasanders.de


Love, Passion, Energy and Colors: Art of Dodo Newman

Dodo Newman.


Interview by Ummuhan Kazanc

Dear Dodo Newman, I want to start our interview with your striking Words about Passion and Love: “Passion cannot be learned, cannot be faked or copied. It is something that burns like fire, and if not kept alive, it soon can burn out. The source of my Passion has always been Love, Love from people being inspired by what I create and what I can give back.” Can we say that these sentences are the main idea or philosophy of ​​the art of Dodo Newman?

That is exactly what I would say! The main energy that fuels all that I create is Love for what I do, why I do it and what I get back. This is the cycle of energy that creates worlds.

This energy has to be taken care of and nurtured every day, which doesn’t always happen. I have also had many phases on my journey when this flame faded or I thought was completely gone.

It took me a while to realize that it is never gone actually, it is there but we need to reach out to and bring it to the surface, and then use it wisely. We only see this light when we are in the dark and we learn how to do it only when the light has faded.

Love is joy and freedom, which are my main energies I need to create in every part of my life.


Dodo Newman, Dance of Joy, Acryl, Öl auf Leinwand, 120x160 cm.


You have grown up in a diplomatic family and you have traveled all around the world. You have been to many countries: India, Iran, Italy, England, USA, France, and Monaco. You were born in Hungary and live in Germany. It is like a colorful photograph from a mystical world. Can we say that colors of your paintings have roots from all around the world?

Definitely. I love to imagine myself as the One who brings back colors to those who left them behind or forgot about them. It is so easy to blend into our everyday life and forget that we all have colorful imaginations, unique visions, traits, characteristics and life experiences that no one has ever had or ever will have.

As much as diverse we are all over the world, so much so we are connected and one. We are different in are uniqueness and yet we are interconnected, interlaced.

What affects one, effects everyone else and everything: people, animals, plants, nature, our planet and the unseen. Since we are all connected, we have to take care of all this.

My intention is to bring back this sense of Oneness that makes life so special.

It is a paradox, because we are different and yet One, not separate, united by a Life energy that connects us. It is this mystery and wonder that I bring back through my art, my writings, my talks, speeches, and videos, in whatever form of expression I choose.

Dodo Newman, Life energy II, Acryl, Pigmente, Öl auf Leinwand, 80x100 cm.


At what stage of your life did you decide to be interested in art? When was the breaking point?

As a child, I was always in my imagination and very creative. I was always creating something, whether it was drawing, knitting, and sewing, putting things together. As I grew up, I went to several art courses, summer schools and learned the basics from artists themselves.

Even though the form of art always changed - I first wanted to be an animator, then I started to learn to become a fashion designer - it was always something to do with creativity. There was never a doubt in me that I will follow something creative.

I had some phases in my life when I faced challenges and did not make art, burying it deep inside, and I seemed to have lost this direction in life, and yet art surfaced and found me every time.

I think the breaking point when I decided to really focus fully on making art was when I came out to Berlin, Germany in the end of 2008. I had this determination in me that no one could take away and, notwithstanding challenges and obstacles - I moved to Berlin to make and give art.

But then again, I had other breaking points on this path, like the one when I really hit rock bottom some years ago. Following a personal life situation of break that resulted in everything fall apart around me, I almost gave up art and found back to it step-by-step. As someone living from my creative energies, it is linked to my life closely and so I had to come back to it in a way as I built back my life from scratch, brick by brick.

This is why I wrote the Book “Creating Again” during the pandemic, which is planned to come out this year, to give back to other artists and creatives who have or are going through similar challenges and obstacles - especially during these tough times - from my life experiences and learnings.

I also created recently an online course on it, which gives practical guidance as well to those who might feel lost in our world, believing they have lost their creative energies as well.

Art is not only something that I do because I love it, but somehow I believe it is part of my life purpose to contribute to transformation through my art and its message, there is a deep energy that pushes and guides me to follow this path.

I always say that I don’t do art, but art is me and through it I can give and be part of a bigger creation.

Dodo Newman, Swimming in calm and joy, Acryl, Pigmente, Öl auf Leinwand, 80x60 cm.


Bold colors and forms, use of space and light are very striking in your works of art. They are full of energy. What is your secret? Can we easily define your style as Abstract Expressionism?

I believe that is the style that it can be categorized into, at least that is what my master-teacher told me when I first learned techniques with him. I also felt more inspired by the Abstract Expressionists. But my art is also lyrical and full of movement, expressing energies.

The space and energy has an interesting story and meaning in my path and art I create.

I never had the chance to learn art academically, but at one point I was approached by a well-known artist at that time in Hungary. He said he wanted to teach me all the possible techniques that can help me express myself through art.

When I first took my paintings to him for consideration, he said he could see that I lacked the skills that you can learn through discipline in a school.

But he said I brought out the sense of space and spaciousness in my artworks that no one can learn, because it is something we are born with, it is within. He found that this inherent and naturally expressing space was my main characteristic of my art.

This has been my main moving element ever since. I was always fascinated by energies, the movement of things that we cannot see with our eyes, the unseen universe. For example, our emotions inside are all energies that move in our inner space. The ideas and thoughts we have is energy form, Life itself is energy Source, from which all humans, and everything on our planet lives through.

I express this energy through the dance of light and colors, forms and textures that are in contrast and that sometimes fall apart to then come together in a sort of dance.

Dodo Newman, Layers unfolding, Acryl, Öl auf Leinwand, 100x80 cm.


You have ties with Monaco and Royal Family. Could you tell us about this exciting project?

I wouldn’t say ties, but I had connection to Monaco through one of my symbolical artwork that I created for Princess Charlene of Monaco. Since my life is interlaced with the art I create, this project was also a reflection of my life then when I created it.

I was pregnant with my daughter, when I envisioned this project as a symbol of love and union for the Princess of Monaco. As I was often visiting Monaco for private reasons at that time, the piece of artwork was linked to Monaco as well.

The whole artwork is a piece full of symbols. It is created with resin and pigments on Plexiglas, cut in the middle by a wave that divides the two piece. The two parts are connected and yet divided, meaning our lives and people we meet are connected too and yet we are unique.

The main colors are various shades of purple, the favorite color of the Princess, and oyster colors, which are fable-like and mysteriously changing. I love this play of colors as they change during the different times of the day and seasons.

There is a big piece of coal on each part of the artwork, surrounded by many small diamonds. This symbolizes the cycle of life and death that is part of our human lives.

One side of the artwork was donated to the Princess and the other was bought privately.

For me, this artwork is more than its obviously luxurious materials and links to Monaco. As I was pregnant then and while I was creating, I was looking forward to bring forth a new life into the world.

My daughter is another gift from life, through her I have discovered more of my true Self, and have deepened my meaning for life. In that period I experienced immense joy and also pain, sorrow. Both of these parts of emotions are present in our lives. We cry and laugh, and then we laugh again.

Expecting her gave me new beginnings and a knowing that life is a wonderful adventure if you look at it and live it that way. So, that piece of project is linked to life, love and my daughter.

100th Anniversary of the Titanic Cultural Commemorative Project was inspired by you. Could you share your experiences?

Whenever I have a project, a vision in mind they all have meanings behind them. Just as the piece for the Princess of Monaco, this project dedicated to the legendary ship of Titanic also had a deeper meaning.

There were 43 nations on board the Titanic ship, all seeking out a dream and envisioning a new start in America, a new land. They were filled with hope, people from an incredible variety of backgrounds, gender, cultures, life experiences, guided by faith and hope, all in one boat.

We are all in one boat, just as those people then and there. We are all One, no matter where we come from. We are joined by hope, life, death and the dreams of creating our lives.

What I enjoyed most is that I collaborated with 13 embassies in Germany, with nations who were also onboard the Titanic. They collaborated on the Publication we created for this project and I also had my works displayed at some embassies. My art can be found also in some of these embassies.

It was very interesting to see how these embassies contributed with cultural knowledge to the project even though they were different. We all worked in harmony because of the story, the meaning it had. I love stories that uplift, because they teach and inspire us.

This project is dedicated to my grandmother, who was my hero. She was a Holocaust survivor and yet she was an amazingly uplifting and wise person. She was strong and full of energy all through her life.

As you see, my art reflects my life as well because as I said before, art is me.

What are your next, future project plans?

Since space is something I have been contemplating since I am a child, I am planning to create around this theme, the inner and outer space or universe. Whatever we see around us is within us as well. The journey outside starts with the journey within. The more we discover of our external universe, the more we realize that all that is inside of us as well. Somehow, the outer and the inner universe is connected, again a mystery that opens up new visions.

I am also very interested in combining the traditional techniques with the new, digital ones. Respecting the past and combining it with innovative elements is exciting and can speak and reach to more people.

You have works of art in very important collections like Saudi Royal family, Monaco Royal Family. What do you feel when you sold your works? What can you tell art lovers who are planning to buy your works?

For me, it does not matter who buys my art, who decides to live with them and who collects them, whether it is royalty or not. What really matters is what my art makes you feel.

If you feel different, reminding you, taking you somewhere else, moving and making you contemplate on deeper things, then I have given you something through my art.

Buying is an important element, because it keeps the energy alive and contributes to making more art. I live through this cycle of energy.

Bringing someone joy as they see my art and imagine and put it in their environments, living with it is a special bond between artist and buyer/collector.

I have collectors all over the world and I love to think that pieces of my story, imagination and vision are spread over in different homes, places in different parts of the world.

Art is more than decoration, it brings a piece of inner world to life. When someone decides to buy my artwork, decides to have a piece of this inner energy as well, and makes it their own.

Just as every artwork I create has a story around it, every artwork that someone buys has a special story, meaning linked to it. This link is special and it is its real value.


FOR MORE INFO

www.wohnenetwasanders.de


1 Şubat 2022 Salı

EMRE CELALİ “PRYTANEİON” İSİMLİ SERGİSİYLE LABİRENT SANAT’TA

Emre Celali, “Yasakların Sonu - End of Bans”, 2021, ahşap panel üzerine akrilik,
42x60 cm.


Labirent Sanat
, 3 Şubat - 12 Mart 2022 tarihleri arasında Emre Celali’nin, “Prytaneion” isimli ilk kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor. Prytaneion (Kutsal Ateş), antik şehirlerde devlet yapısı ya da meclislerde bulunan halkın istediği zaman kullanabildiği ateştir. Aynı zamanda kentin kalbini de tanımlamaktadır. Emre Celali’nin Prytaneion başlıklı sergisi, insan doğa ilişkisinden yola çıkarak, toplumun doğayı kendine göre şekillendirmesini ve doğanın yapay olana karşı dönüşümünü mesele edinmektedir. Celali ateşi tüm bu dönüşüm ve tahakküm kurma sürecinin başlangıcı olarak ele almaktadır. Biz de bu sürecin şimdiki katmanında bulunmaktayız.

Fragmanlarla başlayan çalışmalar, resim oluşana kadar ritimler halinde, üzerinde yaşadığımız dünya gibi katman katman ortaya çıkarken birçok aşamadan geçmektedir. Çıkan her bir çalışma öncekine tepkisellik barındırmasına rağmen bir sonraki işe de köprü oluşturmaktadır. İnsan manzaralarının düzeni, kendisine karşı net olanın aksine karışıklık içermektedir. İnsanları birbirine bağlayan yollar aynı zamanda parçalar halinde bizi birbirimizden ayırmakta ve uzaklaştırmaktadır. Geçmişten günümüze gelen bu oluşumlardaki sessizlik, yeni bir fırtınanın da habercisidir. Köşe kapmaca savaşı çoktan bitse de çatışma devam etmektedir. Celali’nin resimlerinde bir nevi artık toplum psikolojisinin ne yönde gittiğinin manzarasına bakılmaktadır. Bu manzaralar, bizlerin birer oto portresi olarak da yorumlanabilmektedir.


Emre Celali, Yeşil Düzenleme, 2019, Tuval Üzerine Akrilik ve Yağlı Boya,
Diptik, 120x180 cm.

Manzaralarda, günlük yaşam çalışmalara sızmaktadır. Yollar, araziler, yerleşim yerleri, ulaşım araçlarının tasviri, yaşamın nasıl hissettirdiğine dair bir atmosfer ve bakışı sunarken; çalışmalar dinginlik ve gerilim, tehdit ve güven gibi tezatlık oluşturan, hissedilir durumları da barındırmaktadır. Celali’nin resimlerinde çevre ve imge yaşam izlerine sadık kalırken, dünyaya ve zamana dair geniş bağı da ortaya çıkarmaktadır. Bu izler eşzamanda farklı zamanlara da dikkat çekmektedir. Zaman kapsülündeki eski çalışmalar, bu yoldaki işaretleri gösterirken; çalışmalarda fark edilen antik buluntularda bizlerinde iz olarak geleceğe kalacağının işareti gibi hissedilmektedir. Serginin kavramsal çerçevesini oluşturan ateş, bu bağların ilk ilmeği ve adeta bizim de son olmadığımızın göstergesi gibidir.

Sergide yer alan manzaralarda kentin kalbini besleyen büyük arazileri, kentlerin etrafında insanın ateşi kontrol altına aldığı gibi doğayı da kontrol altına alışına tanıklık ediyoruz. Toplulukların müdahalesinin az olduğu manzaralarda, kentin kalbinden de uzak olduğumuzu hissederiz. Kutsal ateşten uzaklaştıkça doğanın büyülü atmosferine gireriz. Kentin kalbinden doğaya doğru dinginlik hissedilirken, bir yandan da tekinsizlik duyulur. Ne kadar büyüleyici o kadar tehlikeli; doğa artık kendi kanununu geçerli kılmaktadır. Bir anlamda içten dışa doğru yönelme (kaçma) isteği varken aslında hep bir ip/yol bizi kentin kalbine bağlamaktadır. Bu ip kutsal ateş ile bir güven bağı oluşturma arzusuyla geçmişten günümüze korunarak devam etmiştir.

Emre Celali’nin son dönem işlerinin yer aldığı Prytaneion isimli ilk kişisel sergisini 12 Mart 2022 tarihine dek Labirent Sanat’ta görebilirsiniz.

 

Labirent Sanat

Çatma Mescit Mah. Tepebaşı Cad. No: 56 K: 2 34430, Beyoğlu / İstanbul

Ziyaret saatleri: Salı - Cumartesi: 11.00 - 19.00

Detaylı bilgi için: info@labirentsanat.com | +90 531 712 45 25

 

Emre Celali, “İsimsiz”, tuval üzerine akrilik, 113x180 cm.


EMRE CELALİ KİMDİR

Emre Celali 1989 yılında İzmir’de doğdu. Lisansını Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Resim bölümünde tamamladı. İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsünde Resim anasanat dalı lisansüstü programına devam etmektedir. Atölye çalışmalarını İzmir’de sürdürmektedir. Çalışmalarında insan manzaralarının düzeni, kendisine karşı net olanın aksine karışıklık içerir. İnsanları birbirine bağlayan yollar aynı zamanda parçalar halinde ayırmaktadır, uzaklaştırmaktadır. Geçmişten günümüze gelen bu oluşumlardaki tekinsiz sessizlik yeni bir fırtınanın habercisidir. Köşe kapmaca savaşı çoktan bitse de çatışma devam edecektir. Artık toplum psikolojisinin ne yönde gittiğinin manzarasına bakılmaktadır. Bu manzaralar, bizlerin bir oto portresi olarak görülebilir.

11 Ocak 2022 Salı

ICA’NIN YENİ DİREKTÖRÜ BENGİ ÜNSAL OLDU

                                                        Bengi Ünsal, Fotoğraf: Muhsin Akgün.

Londra’da yer alan Çağdaş Sanatlar Enstitüsü (ICA), Bengi Ünsal’ı yeni direktörü olarak tayin etti. Bengi Ünsal, 55 yılın ardından kuruluşun ilk kadın direktörü olarak Mart 2022’de görevi devralacak. Wolfgang Tillmans’ın başkanlığında atanan ilk direktör olan Ünsal, ICA’ya 75. yıl dönümünü kutlamaya hazırlandığı dönemde katılıyor. Ünsal’ın gelişi, organizasyon için yeni bir dönemin başlangıcını olduğu kadar, farklı sanat dallarını, mecraları ve ICA’nın The Mall’da yer alan binasındaki tüm alanlarını kapsayan çok disiplinli programını yeniden bir dengeye oturacağını müjdeliyor.

ICA’nın başarılı görsel sanatlar, film ve eğitim programlarının yanı sıra Ünsal, daha kapsamlı canlı performanslar sunmak üzere programın yapımı ve sahnelenmesi için çalışacak; ICA’nın yakın zamanda başlayan akşam programlarının başarısı üzerine yeni içerikler ekleyecek ve Cinema 3 dijital platformunun lansmanı ile COVID-19 salgını sırasında büyüyen dijital sanatlar programını daha da geliştirecek.

Bengi Ünsal, Southbank Centre’daki görev süresi boyunca, eleştirmenlerden beğeni toplayan 200’den fazla güncel performansın yer aldığı, yıl boyunca devam eden bir programdan sorumlu oldu. Sorumlulukları arasında konuk küratörler MIA (2017), Robert Smith (2018), Nile Rodgers (2019) ve Grace Jones (2020 için planlandı, COVID-19 nedeniyle 2022’ye ertelendi) ile her yıl gerçekleşen Meltdown festivalini yönetmek; çok disiplinli sanatsal yeniliklere adanmış bir seri olan Purcell Sessions dahil olmak üzere yeni girişimler başlatmak; Southbank Centre’in ilk gece etkinliği serisi olan Concrete Lates ve İngiltere ve dünya müziğinde keşfedilmemiş en iyi yetenekleri sunan prestijli halka açık performans platformu futuretense yer aldı. Ünsal ayrıca, koreograf Holly Blakey, besteci Mica Levi ve Vivienne Westwood’un tasarımcısı Andreas Kronthaler’ı bir araya getiren Cowpuncher (2018) ve Cowpuncher My Ass (2020) gibi projelerde görev aldı.

Ünsal, 2016 yılında Southbank Centre’a katılmadan önce, İstanbul’un çok amaçlı canlı performans mekânı Salon İKSV’nin Direktörlük görevini yürüttü. Ünsal, Salon İKSV fonunun yüzde yüzünü tamamen marka ortaklıkları, sponsorluklar ve bilet gelirleriyle başarıyla toplayarak markayı sıfırdan inşa etti.

Bengi Ünsal ayrıca İstanbul’da Doublemoon Records’ta Genel Müdür olarak çalıştı, kendi etkinlik şirketini yönetti, İKSV’de İstanbul Caz Festivali Direktör Yardımcısı olarak çalıştı, çeşitli radyo ve TV müzik kanallarının yanı sıra, Universal Music ve BMG’de görev aldı.

Music Venue Trust ve Nest Collective’in mütevelli heyeti üyesi olan Ünsal, 2016 - 2021 yılları arasında ICA Direktörü olarak görev yapan Stefan Kalmár’dan görevi devralacak.

ICA’nın yeni Direktörü Bengi Ünsal:
“Benim ve diğer pek çok kişi için ilham kaynağı olan, çağdaş sanatlar alanında dünyanın en ikonik ve yenilikçi organizasyonlardan birine katılmaktan son derece gurur duyuyorum.

İş, yaşam, dünya ve bağlantı kurma hakkında bildiğimiz her şeye meydan okuyan bir dönemden geçiyoruz. Böyle bir sorgulama döneminde, her şeyi anlamlandırmamıza yardımcı olacak kültür, sanat ve ifade alanlarının korunması hayati önem taşıyor. Kültür kurumlarımızın, sanatçıların tam da bunu yapmasına izin veren platformlar olması gerekiyor. Günümüz sanatçıları, ifade biçimleri yalnızca hayal güçleriyle sınırlı olan, türler arasında akışkan ve dünya ile bağlantılı bireylerden oluşuyor. ICA, mekânlarının ve uzmanlarının çeşitliliği ile bu sanatçıların yaratması ve ilham vermesi için bir yuva; hızla gelişen toplulukların daha doğru bir şekilde temsil edildiği ve hoş karşılandığı bir alan; yaratıcı karşılaşmalar için bir merkez olabilir.

Sonuçta, ICA’nın bizlere mirası budur. Burası, 75 yıldır Independent Group’tan müzisyenlere, film yapımcılarına ve düşünürlere kadar, her alandan sanatçıların cesur olabileceği ve statükoya meydan okuyabileceği bir yer oldu. ICA’nın geleceğini bağımsız, çağdaş sanat ve kültür için bir platform ve küresel çapta kültürel ifadenin merkezi olarak şekillendirmek üzere harika yeni iş arkadaşlarım ile birlikte çalışmak için sabırsızlanıyorum.”

ICA’nın Başkanı Wolfgang Tillmans:
“Çalışma arkadaşlarım ve ben, ICA’nın tarihindeki bu önemli anda Bengi’nin bize katılmayı kabul etmesinden dolayı çok heyecanlıyız. Bengi, buraya ve şimdiye odaklanmış bir içerikle kurumu çok disiplinli altın çağına geri götürecek, tüm sanat formlarını ve binamızın tüm alanlarını kapsayacak bir programı nasıl şekillendireceğine dair fikirlerini ve planlarını geliştirmeye ve paylaşmaya şimdiden başladı bile. Bengi’nin ICA’ya neler katacağını görmek için sabırsızlanıyorum.”

Çağdaş Sanatlar Enstitüsü (Institute of Contemporary Arts)
Çağdaş Sanatlar Enstitüsü (ICA), çağdaş kültürdeki en zorlu tartışmaları destekleyen bağımsız bir kuruluştur. ICA, Birleşik Krallık’ın coğrafi kalbi olan The Mall’daki yerleşkesinde, 21. yüzyılın zorluklarına hitap eden bir program sunuyor: Çığır açan sergiler, performanslar, bağımsız filmler ve dünyanın önde gelen düşünürlerinin konuşmaları. 1946 yılında sanatçılar, şairler ve onların destekçilerinden oluşan bir kolektif tarafından kurulan ICA, pop art’ın gelişmesinde çok önemli bir rol oynadı ve punk, performans sanatı ve bağımsız sinemanın rotasını belirledi. ICA, bir İngiltere Sanat Konseyi Ulusal Portföy Organizasyonudur (Arts Council England National Portfolio Organisation) ve İngiltere Dijital, Kültür, Medya ve Spor Bakanlığı’nın yönetimindeki Kültürel Koruma Fonu tarafından desteklenmektedir.

10 Ocak 2022 Pazartesi

BURCU PERÇİN: “YENİYE YÜKSELİŞ”

Burcu Perçin, “Burada Her Şey Var, Everything is Here”, 2021, tuval üzerine yağlıboya, 175x250 cm.


Burcu Perçin’in 11. kişisel sergisi “Yeniye Yükseliş” MERKUR’un yeni adresi Polat Piyalepaşa’da 25 Aralık’ta açıldı ve 5 Mart 2022 tarihine kadar görülebilir. Burcu Perçin ‘Yeniye Yükseliş’ sergisinde, kendini yenileyen doğanın içinde, yükselişe geçen yaşamları antik dünya üzerinden kurguluyor. Antik heykellerin doğayla bütünleşmesi, figürlerin kendi aralarında ve çevresiyle arasındaki ilişki ve etkileşim serginin odak noktasını oluşturuyor. Düşsel ve gerçek imgeleri bir arada kullanan Perçin, antikiteyi referans alarak, yeni teknik ve biçimsel yorumlarını, farklı disiplinler içinde bu sergide izleyiciyle buluşturuyor.

 

BURCU PERÇİN “ASCEND TO NEW”

Burcu Perçin, in her ‘Ascend to New' solo exhibition, constructs the rising lives in the self-renewing nature through the ancient world. The focus of the exhibition is; the restructuring of ancient sculptures in nature, the effect it creates by integrating with it, the relationship and interaction that the figures establish with each other and their surroundings.

Using imaginary and real images together, Perçin brings her new technical and stylistic interpretations to the audience in this exhibition in different disciplines, taking antiquity as a reference.

“Ascend to New” exhibition can be visited between December 25 and March 5, 2022.

 

Burcu Perçin, “Hayal Edebiliyorsan Gerçektir”, 2021, tuval üzerine yağlıboya, 150x215 cm.


BURCU PERÇİN ÖZGEÇMİŞ (Ankara, 1979)

Perçin, 2002 yılında Mimar Sinan Üniversitesi resim bölümünden mezun oldu. 2005 ve 2006 yıllarında Pi Artworks’te gerçekleştirdiği kişisel sergilerinin ardından, “İşlev” (C.A.M. Galeri, 2008), “Foto-Kolaj” (C.A.M Galeri, 2009), “Kayıp Mekan” (Galeri Nev, Ankara, 2010), “Yer Yok” (Operation Room, İstanbul, 2010), “Duvar İktidarı” (art ON, 2012), “Gizli Saklı” (Galeri Nev, Ankara, 2012), “Dağların Sahibi Yoktur” (artON, 2014) ve “Yeşili Doldurmak” (x-ist, 2017) adlı solo sergileriyle izleyiciyle buluştu.

Sanatçının katıldığı grup sergileri arasında “Genç Açılım” (Pera Müzesi, 2005), “Natur-mort” (Galerist, 2006), “DeforNation”, (Pi Artworks, 2006), “Sisyphos”, (C.A.M Galeri, 2008), “Istanbul Now” (Lukasfeichtner Galeri, Viyana, 2007), “Istanbul Art Affairs” (C.A.M Galleri-Gallery Hübner/Frankfurt, 2008), “Ego Kırılmaları 3” (C.A.M Galeri, 2009), “Kayıp Gerçekliğin İzinde” (Galeri Nev, Ankara, 2009), “+Sonsuz” (Cer Modern, Ankara, 2010), “ Doğa cennetse, kent cehennemdir” (Cer Modern, Ankara, 2011), “Karşılaşmalar: Türk Çağdaş Sanatı Kore’de” (Seul, Güney Kore, 2012), “x-tension” (Office 4200, Bursa, 2015) ve “Bir Endülüs Köpeği üzerine çeşitlemeler” (x-ist, 2015) bulunmaktadır. Perçin ayrıca, Art Fair Cologne’06 (Almanya, 2006), 'Contemporary Istanbul’06, 08, 09, 10, 11, 12, 13, 15 & 16 (İstanbul), ArtInternational 2015 (İstanbul), SCOPE Basel 2011 & 2012 ve Art Karlsruhe 2011 fuarlarına katıldı.

Genellikle tuval üzerine yağlıboya tekniğinde çalışan sanatçı, mekanları konu edinir. Bu mekanlar, sanatçının keşfettiği terkedilmiş alanlardan çektiği fotoğraflarla oluşturduğu kompozisyonlar sonucu ortaya çıkar.  Perçin’in konu edindiği endüstriyel alanları tuvale uyguladığı hareketli ve belirgin fırça vuruşları ve kendine özgü tekniğiyle aktarır. Sanatçının çektiği fotoğraflardaki mekan ve nesneler, onun daha sonra yapacağı kolajlarda farklı kompozisyonlar olarak karşımıza çıkar. Endüstriyel alanlar, fabrikalar, depolar, tershane gibi mekanlarla, kimi zaman bu mekanlarda bulunan nesneleri kimi zamanda başka yerlerde bulduğu nesne ve imgeleri birleştirerek yeni bir kompozisyon oluşturan sanatçı bu foto-kolajlarını yeniden yorumlayarak tuvale aktarır. Son dönem çalışmalarında grafitinin de resmine dahil olduğu görülür.

Perçin, unutulmuş alanlara dikkat çekerken mekana dair hafızayı yoklar. Ancak resimlerdeki grafitiler bu mekanların kullanılmaya devam edildiğini ve buralarda gizli saklı izler bırakıldığına işaret eder. Tuval resimleriyle öne çıkan sanatçının, fotoğraf, kolaj, boyayla müdahale ettiği fotoğraf baskı çalışmaları da bulunmaktadır.

Address: Polat Piyalepaşa. İstiklal Mah. Piyalepasa Bulvarı. 32/D Beyoğlu-İstanbul

For Info: galeri@galerimerkur.com

 

27 Aralık 2021 Pazartesi

ZEHRA MÜFİT SANER (1876-1956): KİTRE BEBEKLERİN YARATICISI, RESSAM ve ERTUĞRUL YATI'NIN DEKORATÖRÜ

RESSAM ve Kitre ve Pamuk ile yapılan daha çok BELGESEL BEBEK olarak bilinen TEMALI FİGÜRLERİN yaratıcısı ve ustası olarak tarihe geçen ZEHRA MÜFİT SANER, Türkiye'nin ilk kadın sanatçıları arasında yer alır. Türkiye’de bir Türk kadını tarafından açılan ilk el işleri, dikiş, nakış, dekorasyon atölyesi de Zehra Müfit’e aittir. Atatürk’ün Ertuğrul Yatını dekore etme, Atatürk'e hediye edilen otomobilin Türk Bayrağını da dikme onuruna sahip olmuştur.

YAZI VE ARAŞTIRMA: ÜMMÜHAN KAZANÇ


Zehra Müfit Saner.


1876 yılında Ankara’da doğan Zehra Müfit daha çocukken sanata büyük ilgi duyar. Zehra Müfit Saner, Aktüalite Dergisi’nde yayınlanan Melih Başar ile söyleşisinde sanata olan ilgisini şu sözlerle anlatır: “
Ankara’da doğdum. Hacı Bayram sülalesindenim. Daha küçük yaştan itibaren resim ve el işlerine büyük bir ilgi ile bağlıydım. Ankara o zaman bir köy denecek kadar küçüktü. Okumayı kendi kendime öğrendim. Bu arada Fransızca ve Rumca ile de meşgul oldum. Size biraz garip gelecek amma evleninceye kadar Ankara’dan dışarıya bir adım bile atmadım. İstanbul’u daima hayalimde yaşatırdım. Dokuz yaşında iken hayalen mücessem (somut) bir İstanbul yapmak için çalışmaya başladım. On iki yaşında bitirdiğim bu eser denizi, kayıkları, ağaçları, insanları ile bütün tenasup (oran) kaidelerine o kadar uygundu ki pek kısa bir zaman içinde sanat muhitinde yankılar uyandırdı. Sonraları Vakaluplu ile Mihri Selami’den resim sanatı üzerine ders görürken bu eserimde birçok kaidelere bilmeden riayet ettiğimi hayretle gördüm. Heykeltıraşlıkla pek uğraşmadım desem yeridir. Portre üzerinde ise epeyi çalıştım.” 


ZEHRA MÜFİT SANER’İN AİLESİ
Zehra Müfit Saner’i daha yakından tanıyabilmek için aile soyağacına bakmakta fayda olacaktır. Müderriszade Nazım Bey (1873-1929)’in torunları Ali Nazım Belger, Uğur Belger, Rıza Omayer ve Ahmet Omayer tarafından derlenen şiir kitabının sunum bölümünde, Ali Nazım Bey’in kız kardeşi olan Zehra Müfit Saner (1876-1956)’in aile geçmişi hakkında önemli bilgiler yer almaktadır.
Ankaralı bir aileye mensup Ali Nazım Bey ya da Müderriszade Nazım Bey (1873-1929)’in babası Galip Bey, Hacı Bayram Veli soyundan gelir ve dedesi Sadullah Efendi dergahın postnişinlerindendir. Galip Bey’in eşi, Nazım Bey’in annesi Adviye Hanım tek çocuktur ve Anadolu Beylerbeyi Karacabey soyundan gelen Abdülgani Bey’in kızıdır. Abdülgani Bey’in konağı bugün Ankara’nın Hamamönü-İtfaiye Meydanı olarak anılan bölgesindedir ve Ali Nazım Bey ile üç kardeşi burada dünyaya gelir. Nazım Bey, kardeşlerin en büyüğüdür ve üç kız kardeşi vardır: Zehra (sonraları ZEHRA MÜFİT SANER) adıyla anılır, Sıddıka (Bilavelet-Çocuksuz) Ulucanlar ve Meliha Bilavelet-Çocuksuz (Anne ayrı kardeş; Galip Bey Baba). RESSAM ve BELGESEL BEBEKLERİN yaratıcısı ve ustası olarak tarihe geçer. Saner soyadını eski Meclisi Mebusan azası Mutasarrıf eşi Ahmet Müfit Saner’den almıştır. Zehra Müfit Saner (1876-1956) Türkiye’nin ilk kadın sanatçıları arasında yer alır.


Zehra Müfit Saner'in Aile Soyağacı.


Zehra Müfit’in çocukluğu Ganibey Konağında (Karyağdı Türbesi Yakını Viran Hamam ile karşı karşıya, itfaiyenin bulunduğu yer) geçer. Babası Galip Bey Müderriszade iç güveysidir (Hacı Bayram ahfadı). Eve gelen hocalardan ilk (temel) öğrenimini alır.

Zehra Müfit ile evlenecek olan Müfit Bey Ankara’ya Maarif Müdürü olarak gelir. Beyoğlu Mutasarrıfı’nın oğludur (aslen İzmit, Kandıralı). Aileden Zehra (Müfit) Hanımı ister. Evlenme niyeti üzerine araştırma yapar; iyi yetişmiş aile kızı olarak tavsiye edilir. Talep üzerine Zehra Hanım kendisini görmek ister. Beğenir, evlenirler. Büyük bir çeyiz ile gelin gider. Mutasarrıf kayınbaba önce Anadolulu gelini pek hoş karşılamaz; kendisine bir mektup dikte ettirir ve fevkalade kültürlü ve yetenekli olduğunu görerek bu görüşünü değiştirir. İstanbul’a gelişi hayli sonra oluyor. Zehra Müfit’in çocukları Mübeccel Hanım (1897) Ankara’da, Ferit Bey (1906) Yanya’da doğar. Mükerrem Bey bebekken dizanteriden ölür. Mübeccel Hanım (kızı), Yusuf Ziya Ortaç’la nikahlanır. Babası Müfit Bey Kütahya Mutasarrıfı iken boşanırlar. Daha sonra Ekrem Bey ile evlenir ve kızı Niyal Hanım doğar.

Ailece, İzmir’e de giderler ve Müfit Bey İzmir’de Maarif Müdürlüğü görevi yapar. Dostları arasında Dr. Mustafa Enver, Tahir Kenan (Egene) Beyler, Celile Hanım (Karşıyakalı) vardır. Zehra Müfit’in hizmetinde bulunan Perver, Şayan, Haver isimli kızlar Ankara’nın köylerindendir ve Ankara’dan çeyiz olarak giden yanaşmalardır. Çeyiz olarak hep yanında bulunurlar.


Zehra Müfit Saner, “Yanaşma Haver Portresi”, yağlıboya.


1907-1908 İSTANBUL’A GELİŞLERİ
Müfit Bey 1910 yılında İzmit/Kandıra mebusu olur ve Meşrutiyet Meclisi Mebusanı’na girer. İttihat ve Terakkiye mensuptur. Bu arada Kütahya Mutasarrıflığı da yapar. Bu sırada kızı Mübeccel Hanımı boşatır. 1920’de Milli Kurtuluşa katılmak üzere Ankara’ya gider. Zehra Müfit Hanım kocasını Ankara’ya gitmeye teşvik eder.

Zehra Müfit Hanım, Halide Edip Hanım’ın da yakın arkadaşıdır. Lütfi Kaleli’nin 4 Kasım 2005 Tarihinde Cumhuriyet Gazetesinde kaleme aldığı “Bu Cumhuriyet Kolay Kurulmadı” isimli makalesinde Zehra Müfit ve Halide Edip Adıvar’dan şu sözlerle bahsetmektedir: “…düşmana karşı direnen başı dik, yüreği pek askere destek veren kadın ana Halide Edip Adıvar, Kızılay Kadınlar Kolu Başkanı Zehra Müfit Hanım’la, gencecik yaştaki Afet İnan, kilerindeki zahiresini askerle paylaşan isimsiz kadınlarımızla kızlarımız…”


Zehra Müfit Saner'in en son öğrencilerinden Nimet Demirbağ Sanlıman için özel olarak yaptığı desen çalışması. Eserin alt kısmında şu ithaf sözleri yer alıyor: "Çok Kıymetli Tatlı Kızım Nimetçiğime hatıra, Zehra Müfit Saner, 20.2.1955".



Zehra Müfit Hanım, kocası Ankara’ya gidince, işgal ve harp yılları olduğundan kendi geçimlerini temin durumunda kalırlar. Bu sırada Halide Edip Hanım’ın tavsiyesi ile Aksaray’da bir ortaokulda resim öğretmeni arandığı öğrenir, imtihana girer ve kazanır. Öğretmenliğe başlar ve geçimi anca temin edebilmektedir. Körüklü bir çanta (ebe çantası) ile Şişli’ye tramvayla erzak taşır. Osmanbey’de kirada otururlar. Ancak kira paraları da kalmadığı için, Şişli’ye taşınırlar. Kayınbiraderinin evine sığınırlar. Bir süre orada yaşarlar.




Bir gün Beyoğlu’na gider; tesadüf, çeyiz ve nakış işleri yapan Eskinazi’nin dükkanına uğrar. İş talep eder ve örnek bir iş yapması istenir. O gece ayaklı makine ile sabaha kadar örnek iş yapar, kolalar ve götürür. Hayran olurlar. Kendisi için büyük, raice göre küçük bir para alır. Bu şekilde devam ederken, Beyoğlu’nda Singer’e uğrar ve taksitle iki adet dikiş-nakış makinesi alır. Evde çalışmaya başlar. Bir süre sonra Pangaltı’da Haylayf Pastanesinin sırasında, altı dükkan üstü bir göz oda olan evi tutar. Ve buraya taşınırlar. Tüm aile ve yanaşmaları, beraberce hem yaşar hem çalışırlar. Zehra Müfit Hanım, İstanbul’daki atölyesinde çok iyi iş yapar ve para kazanır.

Zehra Müfit Saner döneminin önemli girişimcilerinden biridir aynı zamanda. Melih Başar ile söyleşisinde bu dönemi ilgili de önemli bilgiler veriyor: “On üç yıl ticaretle uğraştım. Öğünmek gibi olmasın, Türkiye’de bir Türk kadını tarafından açılan il atelye benimdir. Atelyemde fantezi el işleri, dekorasyon, dikiş üzerine, Londra’dan Amerika’dan dahi siparişler kabul ediyordum. Atatürk ilk İstanbul’a geldiği zaman bütün eşyasını hazırladım. Ertuğrul Yatını döşedim, hatta O’na millet tarafından armağan edilen otomobilin bayrağını kendi elimle işledim. Hayatta öğünebileceğim bir şey varsa o da budur. Sekiz yıldır da Ankara’dayım ve öğretmenlik ile meşgulüm.”

İstiklal Savaşı sonrası Müfit Bey, mebus yapılmayarak, Isparta’ya (Urfa’ya) Mülkiye Müfettişi olarak gönderilir. Zehra Müfit Hanım bu sırada biriktirdikleri ve zümrüt yüzüğünü satarak, Pangaltı Zafer Sokak’ta, altı dükkan üstü konak olan ahşap bir ev satın alır. Pentür işleri yapar. Rum Marika, Ermeni Mari ve Ermeni Haygüri yardımcılarıdır.


Zehra Müfit Saner bebeği,
Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde
bulunuyordu.

(Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).


İlginç bir tesadüf sonucu KİTRE BEBEK fikri doğar. Melih Başar ile söyleşisinden temalı bebeklerin nasıl ortaya çıktığını ise şöyle anlatıyor: “Kızılay’ın Kermesi dolayısıyla beynelmilel bir bebek sergisi açılıyordu. Filipin adalarından dahi bu sergiye iştirak eden sanatçılar vardı. Bu hususta bana da bir teklif yapıldı. Böyle büyük bir müsabakaya girmek için cesaret sahibi olmak lazımdı. Her ne ise, ben de kendi milli adetlerimize, ananelerimize uygun, 19. asra ait bir arzuhalci kompozisyonu ile sergiye iştirak ettim. Konkur neticesinde birinciliği kazandığım bildirildiği zaman duyduğum hayret bugün gibi hatırımdadır. İşte o günden sonra bebekçiliğe başladım ve zamanla sanatımı tekamül ettirdim.”

Bu olaydan sonra “Bebek Yapımı” önemli bir kimlik kazanır. Olgunlaşma Enstitüsü Akşam Sanat Okullarında “Bebek” kursu açılır. Zehra Müfit Hanım, Beyoğlu Olgunlaşma Enstitüsü’ne Honorer öğretim üyesi olarak alınır. 1932 yılına kadar İstanbul’da 13 yıl ticaret ile uğraşır. 1932’den sonra Ankara’ya gider. Zehra Müfit Saner de Ankara’da Olgunlaşma Enstitüsü Akşam Sanat Okullarında yıllarca öğretmenlik yapar. Ankara’da 1940’lı yılların başına kadar kalır. Sonra İstanbul’a döner.

Zehra Müfit Saner bebeklerin nasıl yapıldığını şöyle anlatıyor: “Vücudu beşer ölçüsüne göre telleri kıvırarak ve pamukla bir heykel üzerinde çalışıyormuş gibi uğraşarak bu biblolar meydana getiriliyor. Tarif edilince bir iş insana kolaymış gibi görünür, fakat yapmıya kalkınca vaziyet büsbütün değişir ve zorluk meydana çıkar. Onun için bu işi de bu kısa izahat kadar kolay sanmayın. Düşünün ki bir ayağı yapabilmek için onun çıplak, potinli, çizmeli, iskarpinli şekillerini öğrenmek lazım. Yine bir baş üzerinde çalışırken türlü serpuşları, şapkayı, fesi, kavuğu bilmek icabeder. İşte bütün bunları öğrendikten sonra yapılanları birbirine eklemek ve meydana getirilene hareket vermek kalıyor. Bu da yapıldı mı, işimiz tamam…
Ben bu çalışmalarımla iki gaye takip ediyorum: bunlardan biri; tarihi ve anenevi adetlerimizi, tarihi şahsiyetlerimizi birer kompozisyonla tesbit edip, onların kaybolmasına, unutulmasına mani olmaktır. İşte goygoycular, Mevleviler, yeniçeriler, asırlara göre giyiniş tarzlarımız tesbit edilmiş vaziyette duruyor. Öyle zannediyorum ki bütün bunlar bir kıyafet müzesinin ilk materyalini de teşkil etmektedirler. Diğer ve asıl gayem; vatan çocuklarına enerji verip onları ticaret hayatına sevketmektir. Bence bir kadın, kocasının ihtiyacı olmasa dahi, yardım etmeli, ona yük olmamalıdır. Bunun için de para kazanmasını bilmelidir. Hiç umulmayan orijinal bir şeyin büyük bir rağbetle karşılanabileceği hatırdan çıkarmamalıdır.”


Zehra Müfit Saner bebeği,
Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde
bulunuyordu.

(Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).
Kitre bebek yapımı çok masraflı bir iş değildir ama çok fazla emek gerektirir. Zehra Müfit bu konuda şunları söylemektedir: “Masraf söylenmeyecek kadar az bir şey tutar, fakat dediğim gibi emeği çoktur bu işin. Çünkü terzilik, kuyumculuk, erkek elbiseciliği, ayakkabıcılık v.s. gibi her sanattan bir şeyler bilmek icab eder.”

Bunca başarılı çalışmalara imza atmasına rağmen Zehra Müfit Saner hala yapmak istediği çok fazla şey olduğunu ancak bunlarını gerçekleştirmek için ömrünün yetmeyeceğini düşünerek öğretmenlik mesleğine seçer amacı da yarım bıraktıklarını, yapamadıklarını öğrencilerinin ondan sonra devam ettirmesidir. Zehra Müfit, zamanının çoğunu çalışarak geçirse de ilgilendiği konulara ve hobilerine de vakit ayırmayı başarır. Günümüzde hala birçok kişiye örnek olabilecek açıklamalar yapar: “Doğrusunu isterseniz hiç boş zamanım yoktur. Yalnız yatağa girdiğim vakit elime bir kitap alır bir müddet öylece vakit geçiririm. Tarihi ziyadesiyle severim. Edebiyat ile de meşgul olurum. Fransız edebiyatını bütün diğerlerine tercih ederim. Radyonun devamlı dinleyicisiyim, alaturkayı severim, fakat garb musikisini de hiçbir şeye değişmem. Unutmadan söyleyeyim çocukları, seyahati de çok severim. Gençlik günlerinde dolaştığım Avrupa’dan sonra, şimdi yeni dünyayı görmek istiyorum. Yaşıma rağmen gençliğin bütün neşesine iştirak etmesini bilirim. Spor ihmal etmediğim biricik şeydir. Otobüse hiç binmem. Yürümeye bayılırım. Fırsat buldukça mutfağa girip kendi elimle çocuklarıma ve torunuma bir şeyler hazırlamak, en büyük zevklerimden birini teşkil eder.”

Tüm bu çalışmalarının yanı sıra Oğlu Ferit’i Makine Mühendisliği tahsili yapmak üzere Belçika’ya gönderir. Ferit Bey Brüksel Üniversitesi’nde Makine Mühendisliği eğitimini tamamlar. 30 Mart 1931 tarihinde Edirne Erkek Sanat Enstitüsü’nde göreve başlar. 1936 yılında aynı okulda müdür olur. 1938 yılında Merkez Teşkilatı’na geçer. Sırasıyla Bakanlık Müfettişliği, Şube Müdürlüğü, Mesleki Teknik Öğretim Teknik Büro Müdürlüğü, 1949-1954 ve 1958-1960 tarihleri arasında iki kez Talim Terbiye Kurulu Üyeliği yapar. 1954-58 yılları arasında Mesleki ve Teknik Öğretim Genel Müdürlüğü’nde bulunur. 1960 yılında Dış Münasebetler Genel Müdürlüğü’ne getirilir. 6 Ağustos 1966 ve 4 Ekim 1971 tarihleri arasında Bakanlık Müsteşarlığı görevini yürütür ve bu görevden emekli olur.

Zehra Müfit Hanım’ın ağabeyi Müderriszade Nazım Bey 1929 yılında İstanbul’da ölür. Bunun üzerine ağabeyinin çocuklarını da himayesine alır. Melahat’ı Dame de Sion’a verir, Avniye evde misafir olur ve Akşam Sanat Okulu’na gönderir, Sedat ise Tıbbiye’de okur.


Atatürk Kurtuluş Savaşı'ndan sonra İstanbul'a ilk gelişinde, Ertuğrul Yatı'nda öğle yemeğinde (1 Temmuz 1927).


ATATÜRK İÇİN ERTUĞRUL YATI’NIN DEKORASYONU
1903’te, Sultan II. Abdülhamit tarafından İngiltere tezgahlarına ısmarlanan bu yata, Osmanlı Hanedanı’nın kurucusu Osman Gazi’nin babası Ertuğrul Bey’in adı verilir. Ertuğrul, Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda, yurda gelişinin 15. yılında kadrodan çıkartılarak bir kenara bağlandıysa da 1924’te, Cumhuriyet’in 2. yılında Cumhurbaşkanlığı Yatı olarak yeniden ele alınır. İstanbul’dan Kurtuluş Savaşı’nı başlatmak üzere, 1919’da Samsun’a gitmek üzere ayrılan Mustafa Kemal Atatürk, İstanbul’a ancak sekiz yıl sonra 1 Temmuz 1927 günü Ertuğrul yatının güvertesinde geri döner. Atatürk Ankara’dan trenle İzmit’e gelir, orada Ertuğrul’a biner. Atatürk bu ziyaretinde İstanbul’da üç ay kalır. İstanbul’da kaldığı süre içinde Moda Deniz Kulübü’nü ziyaret eder. Deniz şenliklerini ve yarışları seyretmek için Ertuğrul yatı ile Moda Koyu’na gider. İlerleyen yıllar içinde, Ertuğrul, Cumhurbaşkanlık devlet yatı olarak, ülkemizi ziyaret eden yabancı hükümdar ile devlet başkanlarının ağırlanmasında ev sahipliği yapmayı sürdürür.  
Zehra Müfit Saner de tahminen 1927 yılında Atatürk için Ertuğrul yatının tüm dekorasyonunu yapar. Hayatta en çok gurur duyduğu çalışmalarından biridir. Melih Başar ile söyleşisinde şu önemli cümleyi de görüyoruz. “Hayatta sizi en çok heyecanlandıran nedir” sorusuna şu cevabı verir Zehra Müfit Saner: “Memleketimi üstün ve güzel görmek”.

ZEHRA MÜFİT SANER’İN ESERLERİ

1-ÇOCUKLUK VE GENÇLİK YILLARINDA YAPTIĞI MAKETLER
a-Çankaya’da bağda yaptığı “Bahçe” maketi, nerede olduğu bilinmiyor.
b-Kız Öğretmen Okulu’nda yaptığı “Köy” maketi, bir Bakanlığa hediye edilmiş ve eğer hala duruyorsa, bir bakanlık veya genel müdürlükte vitrin içinde olabilir.

2-YAĞLIBOYA VE KARAKALEM RESİM ÇALIŞMALARI
a-Celile Hanım’ın boya kalemi ile Portresi: İzmir’de torunu Tahir Kenan Egene’de bulunuyor.
b-Enterior-Natürmort (Oda-Divan-Ud): Mübeccel Hanım’dan kızı Niyal Hanıma geçmiş, Niyal Hanım’ın vefatından sonra yok olmuş.
c-Ahmet Müfit Saner’in Portresi: Mübeccel Hanım’ın kızı Niyal Hanım’ın emanetinde iken ölümü ile yok olmuş. Komşu Yılmaz Uslu, portrenin kendisine hediye edildiğini söylüyor ancak göstermiyormuş. Diğer çalışmaları, torunu Niyal Hanım’ın ölümünden sonra yakın arkadaşı Gülay Abut tarafından alınmış olabilir.
d-Yanaşma Haver’in yağlıboya Portesi: Zehra Müfit Saner’in kendi evinde asılıymış. Daha sonra oğlu Ferit Saner’den, Ferit Saner’in son eşi ve oğlu Ahmet Müfit Saner’in annesi Beril Işık Hanım’a kaldığı tahmin ediliyor.
e-Yanaşma Şayan’ın yağlıboya Portesi: Mübeccel Hanım’dan Niyal Hanım’a kaldığı tahmin ediliyor.

3-BEBEKLER
1-Esas koleksiyonu bir vitrin içinde Mübeccel Bayramveli’deydi. Onun ölümü ile kızı Niyal Hanım’a geçti. Niyal Hanım kendi ölümünden birkaç yıl önce Melahat Hanım’ın oğlu Ahmet Omayer’e; “Ben o bebekleri sattım” demiş, ancak söylediği satış fiyatı son derece düşük.

2- Zehra Müfit Hanım’a ait bir takım kompozisyonlar bugün Ankara’da Rahmi Koç Müzesi’nde sergilenmektedir. 2009 yılında öğrencisi Nimet Demirbağ Sanlıman tarafından müzede bu eserler fotoğraflanmıştır. Eserler, Müzenin Esnaf Sokağı olarak bilinen vitrininde yer alıyor. Müze’nin verdiği bilgiye göre, 1930’lara tekabül eden kitre bebek sanatının başlangıcını bu vitrinde görmek mümkün. Türkiye’deki ilk kitre bebek sanatçısı Zehra Müfit Saner’dir ve Zehra Müfit Saner 1930’lu yıllarda kitre bebek yapmaya başlamış ve çocuk yaşlardayken Rahmi Bey ve ablası Semahat Hanım da Zehra Hanım’dan ders almışlar. Yer alan tüm figürler Zehra Hanım tarafından yapılmışken aldığı eğitimler neticesinde Rahmi Bey de henüz sekiz yaşındayken kadın figürünü, Semahat Hanım ise köpek figürünü yapmışlar.

3-Zehra Müfit Hoca’nın Mısır Pişiricisi, Kadın Tasvirleri gibi eserleri vardı. Bunların birkaçı (ufak çalışmalar) A. Ferit Saner Bey’in evinde bulunuyordu. Oğlu’na kalmıştır.

4-Ahmet Omayer’de iki adet Zehra Müfit figürü (Nasrettin Hoca ve Hoca) bulunmaktadır.

5-Rıza Omayer’de bir adet Zehra Müfit figürü (Namaz Kılan Nine) bulunmaktadır.

6-Uğur Belger’de bir adet Zehra Müfit (Eşeği ve Yaşlı Adam) figürü bulunmaktadır.


KAYNAKÇA
Uğur Belger’in Arşivi (Zehra Müfit Saner’in ağabeyi Müderriszade Nazım Bey’in torunu).

Nimet Demirbağ Sanlıman (öğrencisi) arşivi ve söyleşileri

Ali Nazım Belger; Uğur Belger; Rıza Omayer; Ahmet Omayer; Osmanlı Edebiyatının Son Divan Şairlerinden Müderriszade Nazım Bey’in (1873-1929) Düzenlenmemiş Divanı 7 Sır Defteri, Kültür Bakanlığı Sertifika No: 16613, Tibyan Yayıncılık, İzmir Şubat 2011, (ISBN: 978-9944-172-59-2)

Melih Başar (Röportaj), Sanatkar Zehra Müfit Saner, Aktüalite Dergisi.

Lütfi Kaleli, Bu Cumhuriyet Kolay Kurulmadı, Cumhuriyet Gazetesi, 4 Kasım 2005.


Zehra Müfit Saner bebeği,
Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde
bulunuyordu.

(Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).
EN SON ÖĞRENCİSİ NİMET DEMİRBAĞ SANLIMAN, HOCASI ZEHRA MÜFİT SANER’İ ANLATIYOR: “Hocam Zehra Müfit Saner, Türkiye’ye özgü el yapımı Belgesel Kitre Bebekçiliğinin yaratıcısıdır. Onun, benim hayatımdaki yeri çok kıymetli ve önemlidir.
1950 yılında bir tanıdığımızın evinde Onun bebeklerini gördüğümde içimde ne olduğunu bilemediğim ama hep aradığım şeyi bulmuş olmanın sevincini yaşadım. Hiç vakit kaybetmeden randevu alıp görüşmek ve beni öğrencisi olarak kabul edip edemeyeceğini öğrenmek üzere Kadıköy Kantarcı Semtindeki evine gittim. O gün yaşadığım heyecanı hiç unutmuyorum. Bahçe içinde, iki katlı güzel bir evde eşiyle yaşıyorlardı.
Daha sonraki haftalarda olduğu gibi, onu kanepesine gömülmüş, ince çerçeveli gözlüğü gözünde, ak saçlı başı yaptığı işin üstüne eğilmiş, çalışırken buldum. Önündeki masanın üzerinde içinde aletlerinin, malzemelerinin, yeni başladığı bebeğin kolları, bacakları ve daha bir sürü teferruatın bulunduğu tezgah dikkatimi çekti. Beni güler yüzle buyur etti. Orada olduğumdan memnuniyet duyduğumu ifade eden sözler söyledikten sonra ‘yanıma otur, dikkatlice seyret, eğer hoşuna giderse haftaya malzemelerini alır, derse başlarsın, inşallah devamlı bir talebe olursun’ dedi. İleriki yıllarda sanırım Hocamın arzusunu yerine getirmiş oldum.
Onun ellerini hayranlıkla seyrederken içimde, yeni mezun olduğum Arnavutköy Amerikan Kız Koleji (Robert Koleji)’nde Amerikalı bir öğretmenimizin açtığı hobi kursunda öğrendiğimiz üç boyutlu insan figürlerini yaparken içimde hissettiğim coşkuyu yaşadım. Orada ne kadar kaldığımı hatırlamıyorum ama ayrılırken ‘Ben bu işi yapabilirim’ diye düşündüğümü çok iyi biliyorum.
Evimiz Cihangir’deydi. Yolda hep, bu kadar yaşlı birinin bu denli ince işi nasıl yapabildiğini şaşkınlıkla düşündüm. Fakat her hafta derse gittiğimde onu daha genç buluyordum, sohbet ettikçe sanatına, bilgisine, tecrübelerine ve yaşadığı hayat mücadelesine hayran kalıyordum.
Çağdaş ve yaratıcı kişiliğiyle etrafına enerji dağıtan hocamın yanından ayrıldığımda bir an evvel eve varıp çalışmaya başlamak için sabırsızlanıyordum. Zaman içinde sanki akran iki arkadaş gibi olmuştuk. Beraber sergilere, konferanslara gidiyorduk.

1955 yılında Spor Sergi Sarayında açılan Uluslararası Bebek Sergisi’ne katıldık. En çok ilgi gören ve beğenilen vitrinler bizimkilerdi. Aynı yılın sonunda Beyoğlu’ndaki Amerikan Haberler Merkezinde açtığım ilk kişisel sergimi gezerken, hocam da benim kadar heyecanlıydı. Bana; ‘Nimet, artık gözüm arkamda kalmayacak. Elimi sana veriyorum, benden sonra bu sanatı sen yaşatacaksın’ dedi.
Yıllardır Türkiye’de ve dünyada sergiler, söyleşiler, dia gösterileri, röportajlar, internet programları yaparak bu misyonu sürdürmekteyim. Ayrıca Halk Evleri Merkezlerinde, Derneklerde, evimde onlarca kişiye ders verdim. Fakat maalesef karşıma ‘devamlı bir talebe’ çıkmadı, üzgünüm.

Birkaç yıl sonra, bir sohbet esnasında Hocam birlikte bir atölye açmayı teklif etti. ‘Benim tecrübem, senin emeğin ile bunu yapabiliriz’ dedi. Fakat ben, ne iş ne de ticaret konusunda hiç bilgim ve deneyimim olmadığı için cesaret edemedim. Ama bu teklif, yıllar içinde bana cesaret gücü vermiş olacak ki 1960 yılında İstiklal Caddesi’ndeki Elif Bebek Atölyesini açtım. Zehra Müfit Saner 1956 yılında aramızdan ayrılmıştı. O yoktu ama ben onun dileğini yerine getirmiş olmaktan çok mutluydum.
Hobi olarak başladığım bu uğraşın bana bunca geniş ve renkli ufuklar açacağını ve bir bakıma hayatımı yönlendireceğini hiç düşünmemiştim. Hocam Zehra Müfit Saner’in benim hayatımdaki yeri çok kıymetli ve önemli demekte haklıyım değil mi?”

BİLGİ İÇİN: ummuhankazanc@gmail.com



Zehra Müfit Saner, “Celile Hanım Portresi”, karton üzerine boya kalemi.


href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgZ6zPrXFNdGdjNytV1K28Ke719l5jZJoLRtUfOnpXa2c8ajAQsxZs1eJkyMyVxW71zbsG6dzochPdgyOoMPLuqOBW3VbeUlUu6np9UEpWm7v9XdCXogSVWmI5_eeJzQYvq0rMRs-Eel0p7BeSfXL4d789vbUCq434m1ObAiLBEOUhOcqTq7l28m2mf=s640" style="margin-left: auto; margin-right: auto;">
Zehra Müfit Saner Öğrencileri ile Birlikte.


Zehra Müfit Saner, Gençlik Yılları.





Zehra Müfit Saner Ankara Akşam Kız Sanat Okulundaki Atölyesinde Öğrencileri ile Birlikte.


Zehra Müfit Saner Ankara Akşam Kız Sanat Okulundaki Atölyesinde Öğrencilerine Zeybek Motifleri Hakkında Bilgi Veriyor.


Zehra Müfit Saner'in Bir Öğrencisi Zeybek Figürleri ile.

Zehra Müfit Saner.


Zehra Müfit Saner bebeği, Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde bulunuyordu. (Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).


Dr. Mustafa Sedat Belger, solda Melahat (Omayer), sağda F. Avniye Belger ve ortada Zehra Müfit Saner.

Zehra Müfit Saner bebeği, Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde bulunuyordu. (Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).



Zehra Müfit Saner bebeği, Oğlu Ahmet Ferit Saner Bey’in evinde bulunuyordu. (Fotoğraf: Nimet Sanlıman arşivi).



Zehra Müfit Saner bebeği 1, Ahmet Omayer Koleksiyonu.


Zehra Müfit Saner bebeği 2, Ahmet Omayer Koleksiyonu.


Zehra Müfit Saner bebeği, Rıza Omayer Koleksiyonu.


Zehra Müfit Saner bebeği, Uğur Belger Koleksiyonu, 15x15x15 cm.